คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 418

หลี่โม่ยิ้มและกล่าวว่า "อยู่ต่อหน้าหยุนหลาน ฉันก็ไม่อยากที่จะทำให้เกิดการนองเลือดมากเกินไป ดังนั้นฉันจะไว้ชีวิตสุนัขของแก"

ขณะที่คุณชายซูกำลังจะพูดด้วยความตื่นเต้น หลี่โม่ค่อย ๆ เหวี่ยงมีดในมือของเขา ทันใดนั้นก็แทงเข้าไปยังต้นแขนขวาของคุณชายซู

มีดนั้นคมมาก เจาะผิวหนังชั้นหนังกำพร้า ชั้นไขมัน ชั้นกล้ามเนื้อและสุดท้ายก็เจาะเข้ากระดูกแขนแยกกระดูกแขนจากหนึ่งส่วนออกเป็นสองส่วน

เมื่อดึงมีดออก แขนของคุณชายซูก็มีรูเลือดออก และเลือดสด ๆ ก็พุ่งออกมา

“อร๊ากกก! เจ็บ แขน แขนฉัน!”

คุณชายซูมองไปยังรูเลือดบนแขนของตัวเองที่มีเลือดสดพุ่งออกมา

ด้วยความกลัว

พี่ตาวปามองไปยังรูเลือดบนแขนของคุณชายซูอย่างสยอง และรู้สึกว่าหลี่โม่แทงคุณชายซูด้วยสามมีดหกรู

“หอนอะไร มีดเล่มนี้เป็นราคาที่แกต้องจ่ายที่ลักพาตัวหยุนหลานมา” หลี่โม่พูดอย่างไม่แสดงอารมณ์

คุณชายซูตกใจกลัวจนกัดฟันแน่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเซียว และมองไปยังหลี่โม่ด้วยแววตาหวาดหวั่นราวกับกวางน้อยตัวหนึ่ง ในแววตาเต็มไปด้วยการอ้อนวอน

เจ็บปวดจนทำให้คุณชายซูเหงื่อออกทั่วร่างกาย และกำลังคิดที่จะทนต่อความเจ็บปวดและขอความเมตตา แต่แล้วก็เห็นแสงเย็นวาบกำลังพุ่งเข้ามาในดวงตา จากนั้นมีดแหลมคมก็พุ่งเข้าแทงต้นแขนซ้ายของคุณชายซูแล้ว

กระดูกต้นแขนซ้ายก็ถูกตัดขาดด้วยมีดตัดกระดูก และความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้คุณชายซูกระตุกไปทั้งร่าง ดูเหมือนปลากำลังดิ้นรนกับการขาดออกซิเจนบนฝั่ง

“ปล่อยฉันไป ไว้ชีวิตฉันเถอะ หลี่โม่ ท่านปู่ คุณคือท่านปู่ของฉัน ปล่อยฉันไปเถอะ”

คุณชายซูร้องขอความเมตตาอย่างบ้าคลั่ง แต่หลี่โม่ไม่ได้ตั้งใจจะยกโทษให้เขาเลยแม้แต่น้อย

“กล้าทำก็ต้องกล้ารับ ตอนนี้ถึงเวลาที่แกต้องกล้ารับผิดแล้ว เป็นลูกผู้ชายหน่อย ไม่อย่างนั้นจะดูถูกแกจริง ๆ ส่วนแผลนี่เป็นราคาที่แกทำให้หยุนหลานตกใจกลัว" หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้ว ลงโทษฉันเถอะ หยุดแทงฉันได้แล้ว ฉันเจ็บจะตายแล้ว ฉันต้องไปโรงพยาบาล ฉันจะตายเพราะเสียเลือดมากเกินไป!”

คุณชายซูตื่นตระหนกอย่างมาก และรูเลือดบนแขนทั้งสองมีเลือดสดไหลออกมา ทำให้คุณชายซูรู้สึกว่าถ้าตัวเองยังไม่ได้รับการช่วยเหลือคงต้องตายแน่ ๆ