เมื่อได้ยินเสียงของเฉียวเจิ้งหลง ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าก็ฉายรอยยิ้ม
นายน้อยฉิน นายน้อยจางและคนอื่น ๆ ต่างก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา และใบหน้าก็แสดงรอยยิ้มที่สดใส
สำหรับพวกเขาแล้ว การที่สามารถปรากฏใบหน้าต่อเฉียวเจิ้งหลง ได้กล่าวทักทาย และพูดเพียงไม่กี่คำนั้นก็ถือว่าเป็นการมีเกียรติมากแล้ว
ฮั่วเจี้ยนเฟิงเงยหน้าขึ้นอย่างผู้เหนือกว่าและหรี่ตามองหลี่โม่ เขาออกเสียงในลำคออย่างเย็นชาแล้วพูดเสียงเบา ๆ ว่า "หึ! นายรอตายได้เลย เฉียวเจิ้งหลงเกลียดคนที่แอบอ้างมากที่สุด ทุกคนได้ยินสิ่งที่นายพูดไปเมื่อกี้นี้"
หลี่โม่ใช้สายตามมองที่สมเพชคนทึ่มอย่างฮั่วเจี้ยนเฟิง ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจแบบนี้มาจากไหนกัน ถึงได้กล้าพูดคำแบบนี้ออกมา
เมื่อเห็นสายตาของหลี่โม่ ในใจของฮั่วเจี้ยนเฟิงก็เต็มไปด้วยความโกรธ และรู้สึกว่าสายตาของหลี่โม่เป็นการยั่วยุ
เฉียวเจิ้งหลงเดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับข้างกายที่รายล้อมไปด้วยกลุ่มลูกน้อง
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เฉียวเจิ้งหลง และผู้คนมากมายต่างรวมตัวกันที่ประตู พวกเขาอยากจะพูดคุยกับเฉียวเจิ้งหลงสองสามคำก็ยังดี
หลังจากใช้สายตากวาดมองไปรอบ ๆ สายตาของเฉียวเจิ้งหลงก็จับจ้องไปที่หลี่โม่
มุมปากยกขึ้นและกำลังจะเบ่งรอยยิ้มที่ประสบสอพลอ แต่เขาเห็นสายตาที่ยับยั้งจากดวงตาของหลี่โม่ หลังจากที่เฉียวเจิ้งหลงคิดไตร่ตรองอย่งดีแล้วเขาก็ตระหนักว่าหลี่โม่ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขา
ลองคิดดูแล้วก็ถูกเหมือนกัน หลี่โม่นั่นมีสถานะอย่างไร ถ้าหากว่าถูกเปิดเผย เขาคงจะถูกเศรษฐีและสาวงามในงานนี้กวนใจอย่างมาก ถึงตอนนั้นก็เกรงว่าบรรดาเศรษฐีจะอยากประจบสอพลอหลี่โม่ และถึงขนาดว่าสาวงามทุกคนก็คงจะคิดอยากปีนขึ้นเตียงของเขา
เมื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นเฉียวเจิ้งหลงจ้องมองหลี่โม่ ในใจก็ปรากฏแผนร้าย และรู้สึกว่าเมื่อมองจากสายตาและการแสดงออกของเฉียวเจิ้งหลง เขาสามารถบอกได้เลยว่า เฉียวเจิ้งหลงไม่รู้จักหลี่โม่เลย
เมื่อครู่ปล่อยให้หลี่โม่คุยโว ยังกล้ามาบอกว่าเฉียวเจิ้งหลงเป็นคนเชิญเขามาอีก ตอนนี้ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็แค่เปิดโปงหลี่โม่ซะ ตามนิสัยอารมณ์ของเฉียวเจิ้งหลงแล้ว เขาจะต้องส่งคนมาจัดการกับหลี่โม่ในไม่กี่นาทีแน่นอน
“ประธานเฉียว สวัสดีครับ ผมชื่อเสี่ยวฮั่วมาจากบริษัทการลงทุนติ่งซิน ฮั่วเจี้ยนเฟิง”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดออกไปเป็นชุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...