คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 442

กู้หยุนหลานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ถูกเยาะเย้ยแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง กู้หยุนหลานจึงเต็มไปด้วยความคับข้องใจ ยิ่งครั้งนี้แม้แต่ห้องโถงกลางก็ไม่อนุญาตให้เข้าไป ซึ่งทำให้กู้หยุนหลานรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่โม่ ครั้งนี้กู้หยุนหลานคงรู้สึกผิดจนเธออยากจะร้องไห้

"ฉันจะหมายความว่าอะไรได้อีกล่ะ คุณปู่โกรธไอ้ขยะนี้มาก ฉันจะไม่ปล่อยให้ไอ้ขยะเข้าไปในห้องโถงให้รกหูรกตาแน่นอน นอกจากนี้ที่นั่งสำหรับพวกเธอไม่ได้อยู่ในห้องโถงส่วนกลาง แต่จัดอยู่ในที่ห้องโถงชั้นล่างโน้น พวกเธอควรไปนั่งในห้องโถงนั้น"

งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่หวังจัดขึ้นที่บ้าน และมีแขกจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามา ห้องโถงกลางไม่สามารถรองรับแขกจำนวนมากได้ ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดจึงแบ่งออกเป็นสองส่วน

คุณปู่หวังและสมาชิกของตระกูลหวังรวมถึงแขกคนสำคัญจะนั่งทานอาหารในห้องโถงกลาง ส่วนแขกทั่วไปจะรับประทานอาหารในที่ในห้องโถงชั้นล่าง

ทั้งสองส่วนนี้แบ่งชนชั้นอย่างชัดเจน ตามสถานะของกู้หยุนหลาน เธอมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะนั่งในห้องโถงกลาง แต่เนื่องจากเธอมีความสัมพันธ์กับหลี่โม่ เธอจึงถูกบังคับให้ออกจากห้องโถงกลาง

หวังจงเฉิงยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า "หยุนหลานเอ๋ย ถ้าเธอไล่ไอ้ขยะนี้ออกไป ก็ยังมีที่ของเธออยู่ในห้องโถงกลางนะ แต่ถ้าเธอไม่อยากไล่ไอ้ขยะนี้ไป เธอก็คงต้องไปนั่งที่ห้องโถงล่างแล้วล่ะ."

"ไม่อย่างนั้น ขืนให้แขกคนสำคัญเห็นว่าไอ้ขยะนี้เป็นหลานเขยของตระกูลหวังของเรา มันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของตระกูลหวังของเรานะ เธอก็รู้ว่าตระกูลหวังของเราเป็นทายาทตระกูลเก่าแก่และที่มีอายุยาวนานนับกว่าร้อยปี และไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียอะไรมาก่อน"

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงร้องเป็นเสียงเดียวกัน กู้หยุนหลานโกรธจนดวงตาเป็นสีแดงเล็กน้อย เธอจึงดึงตัวหลี่โม่และเดินจากไป เธอไม่อยากจะมองลูกพี่ลูกน้องที่หัวสูงสองคนนี้อีก

หวังซูหยุนกระทืบเท้า แสดงความไม่พอใจที่เห็นการกระทำของหวังจงเหิงและหวังจงเฉิง "พวกพี่ทำเกินไปแล้วนะ ถ้าหยุนหลานจะไปนั่งที่ห้องโถงล่างนั้น งั้นฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอเอง"

"ซูหยุน เธออย่ายุ่งน่า จะตามพวกมันไปทำไม? นั่งกับคนไร้ประโยชน์แบบนี้มีแต่จะอับอายขายหน้าเปล่า ๆ"