"ใครใช้ให้นายมาดูหมิ่นหยุนหลาน ถ้านายกล้าพูดจาดูหมิ่นหยุนหลานอีก ฉันก็จะต่อยหน้านายอีก!"
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชาที่สุด
"บัดซบ! วันนี้ถ้าฉันไม่ฆ่าแก วันนี้แกไม่ตายอย่ามาเรียกฉันว่าหวังอีก !"
หวังจงเหิงเพียงต้องการแก้แค้น เขากวาดสายตาไปรอบ ๆ มองหาอะไรบางอย่างที่จะใช้ประโยชน์ได้เพื่อต้องการที่จะฆ่าหลี่โม่
หวังจงเฉิงเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี จึงดึงหวังจงเหิงไว้พูดว่า "พี่จงเหิง พวกเรากลับกันเถอะ เรื่องนี้ปล่อยให้คุณลุงจัดการเถอะ"
หวังจงเหิงยังหาตัวช่วยไม่ได้ และคิดได้ว่าสิ่งที่หวังจงเฉิงพูดก็ถูก ดังนั้นเขาจึงชี้ไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน
"แกรออยู่ที่นี่เถอะ เดี๋ยวฉันจะให้แกดูอะไร วันนี้ฉันจะถลกหนังของแก"
เมื่อหวังจงเหิงหันพูดคำหยาบจบก็หันหลังและเดินจากไป หวังจงเฉิงจ้องไปที่หลี่โม่อย่างชั่วร้ายและพูดอย่างเห็นด้วย "ไอ้เศษขยะ แกไม่รู้ว่าแกกำลังเล่นอยู่กับใคร แกรอก่อนเถอะ พวกฉันจะกลับมาชำระแค้นกับแก!"
"แล้วฉันจะรอพวกนาย"
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และเดินกลับไปนั่งที่ของตนเอง
กู้หยุนหลานและหวังซูหยุนก็กลับมาที่ของตัวเอง ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกัน
"หลี่โม่ คุณก็ใจร้อนเกินไป ทำไมต้องไปมีเรื่องปัญหากับพวกเขาด้วย แบบนี้ฉันกลัวว่าจะ… "
กู้หยุนหลานลูบใบหน้าของเธออย่างเป็นกังวล แต่เธอไม่สามารถพูดคำต่อไปนี้ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...