คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 448

“พวกแกดูความโกรธของพ่อเราเอาไว้ คราวหน้าพวกแกควรระวังให้มากกว่านี้ มีลูกเขยที่ไม่เอาไหนแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร ขนาดคนโง่ยังคิดออก”

หวังเหม่ยกล่าวอย่างดุดัน

คุณปู่หวังตีไปนับไม่ถ้วน ก็เริ่มเหนื่อยและหอบ "คนไร้ประโยชน์อย่างแก คุกเข่าลงขอโทษหลานชายของฉันเดี๋ยวนี้ วันนี้ฉันจะสั่งสอนแกให้รู้จักมารยาทและความชอบธรรมของการเป็นคน รีบคุกเข่าลงซะ!"

หลี่โม่มองหน้าคุณปู่หวังอย่างใจเย็น เขาคิดว่าไม่มีเหตุผลที่เขาต้องคุกเข่าลง

จะทุบตีจะต่อว่าอย่างไรก็ได้ แต่จะให้คุกเข่าต่อหน้าหวังจงเหิง หลี่โม่ผู้ซึ่งเป็นนายน้อยแห่งแดนมังกรไม่สามารถทำได้

เมื่อคุณปู่หวังเห็นหลี่โม่ไม่ขยับ เขาจึงยกไม้เท้าในมือของเขาขึ้นอีกครั้ง

"แกฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม! จะให้ฉันต้องตีหัวหมาของแกอีกหรือไง!"

คุณปู่หวังพูดด้วยความโกรธ

กู้หยุนหลานทนดูต่อไปไม่ได้ เธอมายืนอยู่ข้างหน้าหลี่โม่เพื่อเผชิญกับคุณปู่หวัง "คุณปู่ คุณปู่เข้าใจผิดแล้วค่ะ ตอนที่พี่รองดูถูกเหยียดหยามหลี่โม่ หลี่โม่ก็ไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไร ทุกอย่างก็เพราะพี่รองต่อว่าหนู หลี่โม่ก็เลยลงไม้ลงมือกับเขาค่ะ"

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความผิดของพวกเรา แต่พี่รองก็มีความผิดด้วยเหมือนกัน คุณปู่จะไม่แยกแยะไม่ได้นะคะ พวกเราขอโทษได้ แต่ก็ไม่ต้องถึงขั้นคุกเข่าเลยนี่คะ"

"แก! นี่แกยังจะปกป้องไอ้ขยะนี่อยู่อีก!"

คุณปู่หวังโกรธจัดและคำรามอย่างร้ายกาจ "แกไม่ใช่หลานสาวของฉัน ออกไปจากที่นี่ วันนี้ฉันจะตีแกให้ตายไอ้สารเลว!"

"คุณปู่ คุณปู่อย่าทำแบบนี้ค่ะ……"