คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 484

”หูหนวกเหรอ หรือว่าสมองมีปัญหา ถึงได้ฟังคำพูดของฉันไม่รู้เรื่องน่ะ!”

รปภ.คนนั้นที่เดินไปหาหลี่โม่เผยรอยยิ้มเหยียดหยาม ก่อนหวดกระบองยางในมือเพื่อจะไล่หลี่โม่ออกไป

หลี่โม่หัวเราะเย็นชา เขายื่นมือออกไปคว้ามือที่กำกระบองยางของรปภ.เอาไว้ ก่อนจะออกแรงบิดที่มืออย่างแรงและหักข้อมือของรปภ.ในทันที

“อ๊าก!”

รปภ.ร้องโหยหวนเหมือนหมูโดนเชือด หลังจากที่หลี่โม่ปล่อยมือ เขาก็ถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว

รปภ.ที่เหลือเห็นสถานการณ์ผิดปกติก็พากันเข้ามาล้อมกรอบหลี่โม่เอาไว้

“อะไรกัน! กล้ามาหาเรื่องถึงหลงถิง แกคงจะอยากตายมากสินะ! ไม่แหกตาดูซะบ้างว่าที่นี่ใครคุม!”

“เจ้านายที่อยู่เบื้องหลังพวกเราคือตระกูลซู! แกกล้ามากำแหงอวดดีในถิ่นของตระกูลซู คงอยากจะตายยกครัวล่ะสิ!”

“รีบเอามือกุมหัวแล้วคุกเข่าลงซะ ไม่อย่างนั้นเราจะไม่เกรงใจแกอีก!”

รปภ.สิบกว่าคนส่งเสียงเอ่ยคำราม กระบองยางในมือต่างชี้มายังหลี่โม่ เตรียมที่จะทุบตีหลี่โม่ทันทีหากเขาขัดขืน

สายตาเหยียดหยามของหลี่โม่กวาดมองไปยังรปภ.ที่อยู่ล้อมรอบตนเอง “ถ้าไม่อยากตาย ก็ถอยไป”

“ไอ้เวรนี่! ยังกล้าอวดดีอีก! ไป จัดการมันซะ!”

พวกรปภ.ลงมือพร้อมกัน หลี่โม่สะบัดมือทั้งสองข้าง แขนของเขาวาดเกิดเป็นภาพติดตานับไม่ได้ ดูไปแล้วราวกับหลี่โม่มีแขนมากมายนับไม่ถ้วนอย่างไรอย่างนั้น

พวกรปภ.พากันส่งเสียงออกมา กระบองยางในมือกระหน่ำลงมา แต่ไม่มีกระบองยางของรปภ.แม้แต่คนเดียวที่ตีโดนหลี่โม่ ในสายตาของพวกเขาหลี่โม่ราวกับภูตผีก็ไม่ปาน จับทางของหลี่โม่ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

หลี่โม่หักข้อมือทั้งสองข้างของรปภ.ทั้งหมดแล้วจึงหยุดมือ สายตาเย็นชามองไปยังรปภ.ที่ส่งเสียงกรีดร้องรอบตัว

“ไสหัวไป”

รปภ.ที่ตื่นตระหนกพากันหนีไปอย่างลุกลี้ลุกลน ข้อมือก็หักหมดแล้ว แม้แต่ความสามารถจะโทรศัพท์ยังไม่มีเลย รปภ.ที่วิ่งหนีไปทั้งหมดในใจคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ พวกเขาต้องรีบไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด