คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 494

"ไม่ใช่ว่าแกจะพยายามทำให้ดีที่สุด แต่แกต้องทำ ต้องทำ ไม่อย่างนั้นตระกูลซูไม่เหลือแน่! และเราทุกคนก็จะไม่เหลืออะไรเช่นกัน! แกต้องให้เขายกโทษให้แก ต่อให้จะต้องแลกด้วยชีวิตแกก็ตาม!"

ซูเหวินปินรู้สึกขมขื่นในใจอย่างมาก เขาวางโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ

"แก ทำได้ยังไง? ความจริงแกเป็นใครกันแน่?!" ซูเหวินปินถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

"นี่ใช่สิ่งที่แกควรจะถามเหรอ?" หลี่โมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ซูเหวินปินจำความจริงได้ทันที นี่ไม่ใช่สิ่งที่ตนเองจะถามได้ คนที่มีอำนาจสามารถทำลายตระกูลซูได้ในทันที จะต้องเป็นบุคคลที่มีสถานะสูงเสียดฟ้าอย่างแน่นอน

หลังจากตระหนักถึงความเป็นจริง ความกลัวอันไร้ขอบเขตก็เกิดขึ้นในใจของซูเหวินปิน จากนั้นเขาก็พูดด้วยความกลัว "ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ว่าผมทำผิดไปแล้ว ได้โปรดท่าน ท่านยกโทษให้ผมด้วย"

หลี่โม่จ้องมองซูเหวินปินด้วยความพอใจ "แกขอโทษแบบนี้เหรอ? คนอื่นต้องขอโทษแกยังไง แกถึงจะยกโทษให้เขาล่ะ?"

"ไม่ ไม่ใช่ครับ ผม คือร่างกายของผมตอนนี้มัน…"

ซูเหวินปินอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา เมื่อก่อน หากมีคนขอโทษเขา การคุกเข่าจะเป็นพื้นฐาน และการก้มหัวถึงจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจ

ตอนนี้ซูเหวินปินจะต้องก้มหัว ซูเหวินปินคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ แขนขวาและขาขวาถูกหลี่โม่หักกระดูกจนแหลก จะคุกเข่าได้อย่างไร จะก้มหัวได้อย่างไรกันล่ะ?!

"แกจะโทษว่าเป็นความผิดฉันใช่ไหม?" หลี่โม่หัวเราะและนั่งบนโซฟา

"ไม่ใช่ ไม่บังอาจ ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ตรวจสอบให้ดี ผมรู้สึกผิดจริง ๆ ท่านดูจากท่าทีของผมสิ"

ซูเหวินปินกัดฟันและคุกเข่าขึ้นจากพื้น ก้มหัวอย่างหนักไปที่หลี่โม่