ฮั้วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างสุภาพและมองไปที่กู้หยุนหลาน
ไม่ได้เจอกันเพียงไม่กี่วัน ฮั่วเจี้ยนเฟิงรู้สึกว่ากู้หยุนหลานดูเหมือนจะสวยขึ้น เมื่อนึกถึงตอนที่กู้หยุนหลานไม่เต็มใจที่จะหย่ากับหลี่โม่ ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยในใจ
"หยุนหลาน ผมเอาอาหารเช้ามาฝากคุณด้วยนะ ผมซื้อมาจากหยุนจิ่นไจ ยังร้อน ๆ อยู่เลยนะครับ"
ฮั่วเจี้ยนเฟิงวางกล่องที่หรูหราไว้บนโต๊ะและเปิดฝาอย่างระมัดระวัง เผยให้เห็นอาหารเช้าชั้นเลิศที่อยู่ข้างใน
ดวงตาของหวังฟางก็เปิดกว้างเห็นไปถึงข้างใน อาหารเช้าของหยุนจิ่นไจเป็นอาหารเช้าที่หรูหราที่สุดในโซล และอาหารเช้าเพียงกล่องเดียวแบบนี้จะมีราคาเริ่มต้นที่หลายพันหยวนเลย
"นี่คือขนมชั้นอบ 16 รสชาติ ทำอย่างประณีต และส่วนผสมที่ใช้ก็มีประโยชน์มาก คุณกับคุณป้าลองชิมดูสิครับ ด้านล่างยังมีซุปรังนกด้วยนะ ผมสั่งมาเป็นพิเศษสำหรับหยุนหลานและคุณป้าเลยครับ"
ฮั่วเจี้ยนเฟิงหยิบขนมชั้นอบ 16 รสชาติออกและวางไว้บนโต๊ะ เผยให้เห็นซุปรังนกสองถ้วยที่อยู่ด้านล่างของกล่อง
"เจี้ยนเฟิงมีน้ำใจจริง ๆ อาหารเช้านี้คงจะไม่ใช่ราคาถูก ๆ แค่หลานพาพวกเราไปเที่ยวก็เพียงพอแล้ว ทำไมคุณยังซื้ออาหารเช้าราคาแพงเช่นนี้มาอีก"
ในใจหวังฟางรู้สึกมีความสุข และหลังจากชมฮั่วเจี้ยนเฟิงไม่กี่คำ เธอก็มองไปที่หลี่โม่ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ และเธอก็เริ่มรู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา
"แก ไอ้คนไม่เอาไหน ดูคนอื่นเขาสิ เจี้ยนเฟิงซื้ออาหารเช้าดี ๆ มาให้หยุนหลาน แกเคยให้อะไรดี ๆ กับหยุนหลานบ้าง!? ช่างเป็นคนที่ไม่เอาไหนที่ใช้ไม่ได้ที่สุด!"
ฮั่วเจี้ยนเฟิงมองหลี่โม่ด้วยสายตาเหยียดหยามและพูดอย่างดูถูก "ไอ้อ่อน นายก็มาลองชิมดูสิ ลิ้มรสอาหารชั้นยอด ชุดนี้ราคา 8,800 หยวน คนยากจนอย่างนายคงไม่มีปัญญาซื้อกินได้"
หลี่โม่ชำเลืองสายตาไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิง เขาพูดอย่างเป็นกันเอง "นายกินเถอะ ไม่ใช่แค่แปดพันแปดหยวนเท่านั้น ฉันเดาว่าหัวใจนายคงแทบกระอักเลือดตอนที่ซื้อมา"
"บัดซบ ! 8800 หยวนสำหรับฉันมันจิ๊บจ๊อยโว้ย วัน ๆ ฉันมีรายได้ไม่รู้กี่หมื่นหยวน ไอ้ไร้ประโยชน์ นายคงคิดไม่ถึงหรอกว่าฉันมีรายได้มากขนาดนี้ได้ยังไง"
หลังจากที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดจบ เขาก็มองไปที่กู้หยุนหลานและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "หยุนหลาน เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับโชคลาภจากการลงทุน รอไปถึงที่งานประมูลหยกก่อน ผมจะซื้อหยกที่ดีที่สุดให้กับคุณเลย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...