ทุกคนเข้าไปในห้องเพื่อพักผ่อน ฮั่วเจี้ยนเฟิงวางกระเป๋าเดินทางไว้ในห้อง แล้วรีบออกจากห้องของตนและเดินไปที่ห้องของกู้หยุนหลาน
กู้หยุนหลานกำลังนั่งพักผ่อนอยู่บนโซฟา เมื่อเธอได้ยินเสียงเคาะประตูของฮั่วเจี้ยนเฟิง เธอก็เดินไปเปิดประตู
“หยุนหลาน ผมมาดูคุณน่ะ ว่าคุณสบายดีไหม ให้ผมเรียกคนมานวดผ่อนคลายให้คุณไหมครับ?”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดไปพลางเบียดตัวเข้าไปในห้องพลาง กู้หยุนหลานทำอะไรไม่ได้นอกจากมองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิง และทำได้เพียงเปิดประตูห้องกว้าง ๆ ไว้เท่านั้น
“ปิดประตูสิครับ ทำไมเปิดประตูกว้างขนาดนั้นล่ะ?” ฮั่วเจี้ยนเฟิงทำเป็นถามกู้หยุนหลาน
กู้หยุนหลานพูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉันจะไปดูหลี่โม่ คุณนั่งอยู่ที่นี่คนเดียวไปก่อนก็แล้วกันนะ”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงกระวนกระวายในใจ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อคว้าข้อมือของกู้หยุนหลาน "ไปหาไอ้คนไม่เอาไหนนั่นทำไม ผมมาหาคุณเพื่อจะคุยเรื่องสำคัญ คุณทำอย่างกับว่าเห็นผมเป็นขโมย"
“คุณมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับฉัน ฉันรู้ว่าในใจคุณคิดอะไร แต่ผู้หญิงดี ๆ ก็มีอีกมากมาย คุณควรจะหาคนที่เหมาะสมกับคุณนะ ส่วนฉันยังไงฉันกับหลี่โม่ก็ไม่มีทางแยกจากกัน”
ใบหน้าของฮั่วเจี้ยนเฟิงมืดมน รู้สึกว่ากู้หยุนหลานทำแบบนี้ไม่ไว้หน้ากันเลย
“แล้วไอ้ไม่เอาไหนนั่นมันมีดีอะไร คุณไม่คิดเป็นห่วงลูกสาวคุณบ้างเหรอ ผมจะดูแลลูกสาวคุณอย่างดี ดีกว่าพ่อที่ไม่เอาไหนของเธอเสียอีก!”
“คุณแทนที่หลี่โม่ไม่ได้หรอกค่ะ เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ฉันขอโทษนะ แต่คุณก็ควรหาความรักที่เหมาะกับคุณ”
การปฏิเสธอย่างเด็ดเดี่ยวของกู้หยุนหลานทำให้ฮั่วเจี้ยนเฟิงโกรธมาก โกรธจนเขาอยากจะผลักกู้หยุนหลานลงบนเตียงทันที
ฮั่วเจี้ยนเฟิงถูใบหน้าอย่างแรงด้วยมือทั้งสองข้าง บังคับตัวเองให้สงบลง
ณ เวลานี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...