สีหน้าของหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินซีดเผือดลง ในใจต่างเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอัดแน่น
หวังฟางที่ตื่นตระหนกจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่างยื่นมือออกไปทุบหลี่โม่อย่างแรง “แก ไอ้คนระยำ แกก่อเรื่องขนาดนี้ได้ยังไง! ไปยั่วโมโหพี่ใหญ่ของจินไห่ได้ยังไง!”
“แม่คะ ใจเย็นลงหน่อย เป็นฮั่วเจี้ยนเฟิงต่างหากที่พาคนพวกนั้นมาหาเรื่องหลี่โม่ ชูจงเทียนก็ช่วยคลี่คลายเรื่องนี้ไปแล้ว”
กู้หยุนหลานช่วยอธิบายแทนหลี่โม่
กู้เจี้ยนหมินเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง “เจี้ยนเฟิง ฉันจะให้คุณพูดมาให้ละเอียด ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ “ผมบังเอิญเจอกับคู่ค้าทางธุรกิจสองสามราย ก็เลยพูดคุยกันไม่กี่คำ พวกเราเข้ามาก็เจอกับหลี่โม่พอดี จากนั้นหลี่โม่ก็ยั่วโมโหให้พวกเขาไม่พอใจ ผมที่อยู่ตรงกลางเองก็เกลี้ยกล่อมไม่ไหว เรื่องราวก็เลยวุ่นวายใหญ่โตน่ะครับ”
“พูดจาเหลวไหล”
กู้หยุนหลานมองไปยังฮั่วเจี้ยนอย่างโกรธเคือง
“ผมพูดเหลวไหลยังไง ไม่เชื่อจะไปถามต่อหน้าตัวต่อตัวเลยก็ได้นะ แถมเจ้าขยะนี่ยังเดิมพันกับพวกเขาด้วย เดิมพันว่าตอนท้ายสุดของการประมูลหินแร่ หินแร่ที่ประมูลมาของใครจะผ่าออกมาแล้วจะคุณภาพดีกว่ากัน”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างไม่เร่งร้อน ท่าทางราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตนเอง
กู้เจี้ยนหมินตบพนักวางแขนของเก้าอี้อย่างรุนแรง แล้วมองไปยังหลี่โม่ด้วยความโมโห “ก่อเรื่องไปทั่ว! แกยังกล้าพนันกับคนอื่นอีกเหรอ แกมีเงินไปประมูลเท่าไหร่กัน!”
“ประมูลหินที่ถูกที่สุดก็ได้แล้วครับ”
หลี่โม่พูดอย่างราบเรียบ
“แกเคยเห็นหินแร่หรือเปล่า! หินแร่ในการเดิมพันหินพวกนั้นฉันดูมาหมดแล้วรอบหนึ่ง หินแร่ที่ถูกที่สุดก็คือเศษหิน มันไม่มีทางผ่าออกมาเป็นของดีอะไรอยู่แล้ว! ฉันคิดว่าแกกำลังรนหาที่ตาย!”
กู้เจี้ยนหมินพูดเสียงดังด้วยความโมโห
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...