กู้ซิ่งเหว่ยและกู้ชิงหลินควบคุมตัวกู้หยุนหลานเดินไปที่ห้องประชุมเหมือนกับคุมตัวนักโทษอย่างไรอย่างนั้น
กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงต่างก็ยืนอยู่ข้างพวกเฝิงจื่อไฉด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ยังไม่ทราบชื่ออันยิ่งใหญ่ของพวกคุณเลย อีกเดี๋ยวกู้หยุนหลานกับไอ้สารเลวหลี่โมนั่นกลับมา ผมจะสั่งสอนพวกเขาอย่างหนักแน่นอนครับ”
เฝิงจื่อไฉเบะปาก “ฟังให้ดีล่ะ ฉันคือเฝิงจื่อไฉแห่งจินไห่ จางจงหยางลูกพี่ใหญ่แห่งจินไห่เป็นเหมือนพี่ชายของฉัน ส่วนพวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นเหล่าทายาทของเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ในเมืองจินไห่ ไอ้เวรหลี่โม่นั่นทำให้พวกเราคุกเข่าให้มัน แถมยังให้พวกเราแทงตัวเองสามมีดหกรูอีก เดี๋ยวมันจะต้องได้เห็นดีกัน!”
กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงสับสนไปครู่หนึ่ง ก่อนนึกอยากจะฆ่าหลี่โม่ให้ตายเสียตรงนั้นเลย
นี่มันไปก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดไหนกัน!
ล่วงเกินลูกพี่ใหญ่แห่งจินไห่กับเหล่าทายาทอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด ก็เท่ากับไปหาเรื่องท้องฟ้าครึ่งหนึ่งของจินไห่แล้ว!
มิน่าคนอื่นเขาถึงได้มีอำนาจมากขนาดถึงขั้นทำให้ธนาคารระงับการปล่อยสินเชื่อ ความสัมพันธ์ระหว่างธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และธนาคารคงจะดีมาก และการจะลอบกัดกันด้านเงินทุนก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก!
ยิ่งไปกว่านั้นคือ ไอ้สารเลวหลี่โม่นั่นดันไปให้คนพวกนี้คุกเข่า แถมยังแทงสามมีดหกรู ไอ้หลี่โม่นั่นมันไปเอาความกล้าบ้า ๆ นี้มาจากไหน ทำไมนับวันจะยิ่งโอหังขึ้นมาเรื่อย ๆ !
ความคิดของกู้เจี้ยนหมินและกู้เจี้ยนเจียงยุ่งเหยิงเละเทะเป็นโจ๊ก คิดไม่ออกเลยสักนิดว่าหลี่โม่ทำไปถึงขั้นนั้นได้อย่างไร ไอ้ขยะแบบนั้น มีความสามารถมากมายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“พ่อครับ กู้หยุนหลานมาแล้ว”
กู้ซิ่งเหว่ยผลักกู้หยุนหลานเข้ามา เขาผลักกู้หยุนหลานจนเธอโซเซเล็กน้อย
เฝิงจื่อไฉมองไปยังกู้หยุนหลาน ใบหน้าพลันปรากฏรอยยิ้มอัปลักษณ์ “เฮ้เฮ้ สุดสวยเจอกันอีกแล้วนะ เธอปฏิเสธฉันที่จินไห่ คงนึกไม่ถึงว่าฉันจะไล่ตามมาถึงกรุงโซลใช่ไหมล่ะ?”
“พวก-พวกคุณ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...