คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 547

เมื่อเห็นหลี่โม่กลับมาแล้ว กู้ซิ่งเหว่ยเป็นคนแรกที่กระโดดออกมา และตะโกนลั่นให้หลี่โม่คุกเข่าลง

เฝิงจื่อไฉมองไปยังหลี่โม่ด้วยรอยยิ้มเยือก รอชมการแสดงของตระกูลกู้ ดูว่าคนตระกูลกู้จะกดหลี่โม่ให้คุกเข่าลงต่อหน้าตนอย่างไร

จะถ่มเสมหะข้นเหนียวใส่หน้าของหลี่โม่ที่คุกเข่าขอความเมตตากับพื้นก่อน หรือจะถีบหน้าเจ้าหลี่โม่สักทีเป็นการระบายโทสะก่อนดี?

ภายในใจของเฝิงจื่อไฉเริ่มคิดเพ้อฝันขึ้นมา

กู้เจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนเจียง และกู้ชิงหลินต่างก็มุ่งเป้าโจมตีไปที่หลี่โม่ เอาความอัปยศอดสูที่ได้รับเมื่อครู่มาแก้แค้นลงที่ตัวหลี่โม่เป็นเท่าทวี

“ไอ้สารเลว ไอ้ลูกหมาในที่สุดก็กลับมาได้เสียทีนะ แกรู้ไหมว่าแกก่อเรื่องไว้ใหญ่โตแค่ไหน! คนของจินไห่ถูกแกยั่วโมโหกันหมด ทำไมความกล้าบ้า ๆ ของแกถึงได้มากมายนัก!”

“ยังจะยืนบื้ออะไรอยู่อีก รีบคุกเข่ารับผิดให้คุณเฝิงซะสิ ถ้าคุณเฝิงไม่ยกโทษให้แก แกก็คุกเข่าไปทั้งชาตินั่นแหละ!”

“คุกเข่าไปตลอดชีวิตมันคงดีไปสำหรับไอ้สารเลวนี่ น่าจะหักขาสองข้างของมันซะ ให้มันรู้จักความร้ายกาจซะบ้าง ดูซิว่าต่อไปมันจะยังกล้าออกไปก่อเรื่องอีกไหม!”

พวกของกู้เจี้ยนกั๋วพ่นน้ำลายใส่หลี่โม่อย่างดุเดือด น้ำลายกระเซ็นฟุ้งในอากาศ และลอยกระจายมาโดนใบหน้าของหลี่โม่

หลี่โม่เช็ดออกเบา ๆ แล้วกวาดไปยังกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ด้วยสายตาหยามเหยียด สุดท้ายสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างของเฝิงจื่อไฉ

เฝิงจื่อไฉเชิดหน้าขึ้น มองไปยังหลี่โม่ด้วยท่าทียโสโอหัง

“ไอ้ขยะไร้ค่า รู้จักความกลัวแล้วใช่ไหม รู้จักรสชาติของการถูกทรยศแล้วสินะ? ตอนที่แกให้ฉันคุกเข่าคำนับแกสนุกไหมล่ะ? ตอนที่แกให้ฉันแทงตัวเองสามมีดหกรูแกสนุกงั้นสิ? วันนี้ฉันจะเอาคืนความสนุกนั่นเป็นเท่าตัว คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”