“จะเรียกมาได้ยังไงล่ะครับ ทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญก็เท่านั้น”
หลี่โม่เอ่ยอย่างราบเรียบ
กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงได้ยินคำพูดเหล่านี้ สายตาที่มองไปยังซูเหวินเหมาก็พลันเปลี่ยนไป และสงสัยอย่างยิ่งว่าซูเหวินเหมาตรงหน้าผู้นี้เป็นตัวปลอม
“คุณเป็นนักแสดงที่หลี่โม่จ้างมาจริง ๆ เหรอ? แสดงได้เหมือนมากเลยนะ บอกมาสิว่าหลี่โม่จ่ายให้พวกนายเท่าไหร่ ฉันจะให้เป็นเท่าตัว ขอแค่นายเปิดโปงหลี่โม่ได้ก็พอ”
กู้เจี้ยนกั๋วพูดด้วยรอยยิ้ม
“มาพูดกับเจ้านายของเราได้ยังไง! อยากตายเรอะ!”
ผู้ช่วยของซูเหวินเหมาตะคอกด้วยความโมโห
แค่มาขอรับโทษก็อัปยศอดสูมากพอแล้ว แต่ยังไม่ทันขอรับโทษ ก็ถูกเย้ยหยันเสียก่อนแล้ว ซึ่งทำให้เหล่าลูกน้องซูเหวินเหมาต่างรู้สึกโมโหมาก
ซูเหวินเหมาโบกมือไปมา ผู้ช่วยพลันก้มหน้าลงไม่พูดอะไรอีก
“ซูเหวินเหมาจากตระกูลซูแห่งเมืองหลวงมาขอรับโทษกับคุณหลี่ ขอความกรุณาพบกับคุณหลี่สักครั้ง”
ประตูของห้องประชุม ราวกับร่องแม่น้ำขวางกั้นก็ไม่ปาน หากยังไม่ได้รับการอนุญาตจากหลี่โม่ ซูเหวินเหมาก็ไม่กล้าเหยียบเข้าไปใบห้องประชุมแม้แต่ก้าวเดียว เพราะนี่คือธรรมเนียม
หากเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต อย่างนั้นก็เหมือนกับเป็นการล่วงเกินหลี่โม่ ธรรมเนียมพวกนี้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ นั้นไม่รู้ แต่ซูเหวินเหมารู้ดี
เมื่อเห็นว่าซูเหวินเหมาเพียงแค่พูดอยู่ข้างนอกได้เข้ามา พวกเฝิงจื่อไฉก็ตัดสินชัดขึ้นเรื่อย ๆ ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักแสดงที่หลี่โม่จ้างมา
“แกนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ แน่จริงก็ให้นักแสดงที่แกจ้างไว้เข้ามาให้พวกเราดูหน่อยสิ ถึงเราจะไม่เคยเจอผู้นำตระกูลซูตัวเป็น ๆ มาก่อน แต่ก็เห็นรูปมาไม่น้อย แค่เห็นก็ดูออกแล้ว ให้เราช่วยแกดูสิว่าแสดงได้เหมือนหรือเปล่า”
เฝิงจื่อไฉราวกับแมวที่จะกำลังเล่นกับหนู ตั้งใจที่จะกลั่นแกล้งหลี่โม่ให้หนำใจ โดยไม่รีบร้อนจัดการเขาในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...