ด้วยการเร่งเร้าของหวังฟาง หลี่โม่จึงล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วแสร้งทำเป็นคุยกับเฉียนฝูสองสามประโยค จากนั้นจึงเก็บมือถือแล้วเอ่ย “ไม่มีปัญหาครับ จัดการให้ได้ทุกเมื่อ”
“จริงเหรอ?”
หวังฟางยังตกอยู่ในความตะลึง หล่อนยังรู้สึกว่ามันค่อนข้างเหลือเชื่อที่หลี่โม่สามารถทำให้เฉียนมาช่วยได้
“จริงแท้แน่นอนครับ ทางเฉียนฝูก็มีการร่วมมือทางธุรกิจกับบริษัทหยุนจงหลานอยู่พอดี การจัดการให้พบปะกันสักครั้งจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร”
หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้มตาหยี แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกประหลาดนิดหน่อยที่ตัวเองต้องลำบากลำบนขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่าตนต้องมาจัดการพบปะให้ตัวเองด้วยหรือนี่
“อย่างนั้นก็ดีเลย เรื่องนี้แก้ไขได้เสียที งั้นให้หยุนหลานพาจงฉวนไปได้ไหม”
หวังฟางเอ่ยอย่างได้คืบจะเอาศอก
“หนูไปไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะเกิดข่าวลืออะไรขึ้นมาอีก”
กู้หยุนหลานปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
หวังฟางถอนหายใจ เธอเองก็กระดากใจที่จะไปบีบบังคับอะไร “งั้นหลี่โม่ แกก็พาจงฉวนไปหน่อยแล้วกัน ต้องแสดงท่าทีกับจงฉวนให้ดีสักหน่อยล่ะ”
หลี่โม่พยักหน้า “ไม่มีปัญหาครับ แม่คิดว่าจะไปเมื่อไหร่ดีล่ะ?”
หวังฟางครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วหยิบมือถือออกมาโทรหาหวังจงฉวน
“คุณน้า น้าคุยกับหยุนหลานหรือยังครับ แล้วจัดการเรื่องพบปะให้ผมกับคุณหลี่ของบริษัทหยุนจงหลานได้หรือเปล่า?”
น้ำเสียงรีบเร่งของหวังจงฉวนลอยออกมาจากไมโครโฟน
“จงฉวน หยุนหลานทางนี้งานยุ่งมากไม่มีเวลา ให้หลี่โม่ไปพบกับประธานใหญ่ของบริษัทหยุนจงหลานกับเธอก็แล้วกัน เรื่องเวลานัดพบเธอคิดว่าตอนไหนเหมาะสม ทางน้าจะให้หลี่โม่นัดเวลาให้เอง”
หวังจงฉวนตะลึงไปเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าด้วยกันแน่น “ให้ลูกเขยไร้ประโยชน์ของน้าคนนั้นไปกับผมเนี่ยนะ? คุณน้าคงไม่ได้คิดผิดไปใช่ไหม นี่เป็นเรื่องสำคัญสูงสุดของตระกูลหวังเรานะครับ ทำไมหยุนหลานถึงเจียดเวลามาไม่ได้ล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...