หวังจงฉวนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นชี้ไปที่ตัวเอง "เรียกผมใช่ไหม?"
"คุณชื่อหวังจงฉวนไหมล่ะ? ถ้าใช่ เขาก็เรียกคุณ" หวังต้าย่งกล่าวอย่างเกียจคร้าน
"ผมเอง ผมเอง!
หวังจงฉวนรีบเดินอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หยุดเพื่อจัดเสื้อผ้าของเขาอย่างระมัดระวัง หลังจากจัดระเบียบเรียบร้อย เขามองไปที่หวังจงเหิงและพูดว่า "แบบนี้ฉันโอเคแล้วใช่ไหม? มีอะไรตรงไหนไม่เหมาะสมไหม อยากจะสร้างความประทับใจตั้งแต่แรกพบน่ะ"
“ทุกอย่างโอเค พี่ใหญ่ อย่ากังวลไปเลย ดูเหมือนว่าพี่จะประหม่าอย่างกับว่าพี่กำลังจะเข้าพบเจ้าสาวอย่างนั้นแหละ” หวังจงเหิงพูดติดตลก
"แกจะไปรู้อะไร" หลังจากที่หวังจงฉวนพูดจบ เขาก็เดินไปที่ประตูห้องทำงานของท่านประธาน
หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงต้องการตามไปด้วย แต่ทั้งคู่ถูกหวังต้าย่งหยุดไว้ "ท่านประธานอนุญาตให้คุณหวังจงฉวนเข้าไปเท่านั้น คนอื่นที่ไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า"
“เราไม่ใช่คนอื่น หวังจงฉวนเป็นพี่ชายของเรา เขาเป็นพี่ชายของเราเอง เราก็ควรจะเข้าไปข้างในได้เหมือนกันสิ” หวังจงเหิงกล่าวอย่างไม่พอใจ
หวังจงฉวนหันหน้าและยกมือให้หวังจงเหิง "พวกแกไม่ต้องเข้าไปหรอก พวกแกรออยู่ข้างนอกนี่แหละ"
หวังจงเหิงทำหน้ามุ่ยอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงมองดูหวังจงฉวนเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน
หลังจากเข้าประตูไป หวังจงฉวนตกตะลึง ข้างในเต็มไปด้วยการตกแต่งที่หรูหราซึ่งทั้งหมดเป็นวัสดุนำเข้าระดับไฮเอนด์ หวังจงฉวนประมาณว่าต้นทุนของวัสดุตกแต่งต่อตารางเมตรน่าจะมีราคาหลายหมื่น
เมื่อเห็นตู้หนังสือโต๊ะและเก้าอี้ไม้ชิงชันทั้งชุด ดวงตาของหวังจงฉวนก็จ้องตรงไป
ในที่สุด สายตาของหวังจงฉวนก็จับจ้องไปที่เก้าอี้ผู้บริหารด้านหลังโต๊ะไม้ชิงชัน มองไปที่ด้านหลังศีรษะของหลี่โม่ หวังจงฉวนรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...