“คุณชายหม่า? มันคือตัวอะไรล่ะ ฉันไม่เห็นเคยได้ยิน”
หลี่โม่เอ่ยอย่างเรียบเฉย
หวงจื่อซวนและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ ไม่นึกว่าท่าทีของหลี่โม่จะแข็งกร้าวถึงขนาดเรียกคุณชายหม่าว่าตัวอะไรเช่นนี้
“ฮ่าฮ่า แกนี่มันปากดีนักนะ รอฉันเรียกคุณชายหม่ามาจัดการแกก่อนเถอะ”
หวงจื่อซวนทิ้งคำพูดไว้แล้วหมุนตัวเดินไปทันทีโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
“พี่ซวน พวกเราจะไปแล้วเหรอ?”
ลูกเศรษฐีคนหนึ่งถามขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ถ้านายไม่อยากไปจะกลับไปต่อยมันก็ได้นะ แต่นายจะทำร้ายมันได้เหรอ ไม่เห็นหรือยังไงว่ามันตบหวังชิงชิงไปขนาดไหน มันต้องเคยฝึกวิชามาแน่ นอกจากนี้คุณชายซูแห่งเมืองหลวงก็ยังเสียท่าให้มันมาแล้ว พวกเราควรจะระมัดระวังให้ดีถึงจะปลอดภัย ให้คุณชายหม่าออกหน้าต่อกรกับมันไปดีกว่า”
หวงจื่อซวนค่อนข้างรู้สึกหวาดหวั่น เมื่อดูจากข่าวต่าง ๆ แล้ว หวงจื่อซวนรู้สึกว่าบางทีเรื่องนี้อาจไม่ธรรมดา บางครั้งต้องขี้ขลาดสักหน่อยถึงจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างราบรื่น
ไม่นานหวงจื่อซวนก็หาหม่าเจียเฉิงเจอ หม่าเจียเฉิงพร้อมด้วยเหล่าเศรษฐีน้อยของเมืองหลวงกำลังอยู่ด้วยกันกับเซเลบสาวสวยกลุ่มหนึ่ง
“คุณชายหม่า เจ้าหลี่โม่นั่นมาแล้วครับ”
หวงจื่อซวนเอ่ยเสียงเบา
“มาแล้วเหรอ? ถ้ามาแล้วก็พามันมาหาฉันสิ นายไม่ได้ให้ฉันรอดูผลงานของนายหรอกเหรอ แล้วนายสร้างผลงานยังไงของนายกันล่ะ” หม่าเจียเฉิงนั่งไขว่ห้างพร้อมกับสูบซิการ์และเอ่ยอย่างเสียดสี
หวงจื่อซวนเอ่ยด้วยใบหน้าปั้นยิ้ม “พวกเราลงมือที่หน้าประตูไม่สะดวก นอกจากนั้นนี่คืองานเลี้ยงที่จัดขึ้นโดยนักธุรกิจต่างชาติ พวกเราไม่กล้าลงมือครับ เรื่องแบบนี้มีเพียงวีรบุรุษผู้องอาจเท่านั้นถึงจะทำได้ ต้องเป็นคุณชายหม่าเท่านั้นถึงจะเหมาะสมครับ”
“ได้เรื่องสิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...