หม่าเจียเฉิงถูกบอดี้การ์ดดึงขึ้นมาจากพื้น เขาจ้องมองหลี่โม่อย่างแค้นเคืองและค่อนข้างจนตรอก “แกอวดดีนักนะไอ้เวร! อย่านึกว่ามีพวกฝรั่งคอยคุ้มครอง แล้วแกจะมาเที่ยววางอำนาจได้นะโว้ย ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของพวกต่างชาติ!”
ขณะบอดี้การ์ดกำลังจะคุมตัวหม่าเจียเฉิงออกไป หม่าเจียเฉิงก็มองไปทางพวกคุณชายเศรษฐีที่เป็นลูกสมุนเหล่านั้น “ไอ้พวกไร้ประโยชน์! รีบโทรเรียกคนมาสิวะ แค้นนี้ต้องได้ชำระกันวันนี้ แกปล่อยฉันนะโว้ย ไม่อย่างนั้นคนของฉันจะไม่เกรงใจแกแน่!”
เหล่าคุณชายเศรษฐีของเมืองหลวงต่างได้สติขึ้นมา แล้วพากันเข้ามาล้อมบอดี้การ์ดที่คุมหม่าเจียเฉิงเอาไว้ ต้องการจะช่วยหม่าเจียเฉิงออกมา และยังมีสองสามคนที่เดินไปอีกด้านหนึ่งหยิบมือถือออกมาโทรศัพท์ไม่หยุด
บอดี้การ์ดของครัฟต์เองก็ค่อนข้างหนักใจอยู่บ้าง สถานการณ์แบบนี้มันก็เกินขอบเขตความสามารถของเขา
หากต้องรับมือกับคนคนเดียว บอดี้การ์ดก็ยังกล้าแสดงอำนาจบาตรใหญ่ได้อยู่ แต่หากต้องรับมือกับแขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญมาทั้งกลุ่ม บอดี้การ์ดก็ไม่มีความกล้าหาญมากขนาดนั้นจริง ๆ
กู้หยุนหลานดึงแขนหลี่โม่แล้วเอ่ยเสียงเบา “พวกเรากลับกันก่อนดีกว่าไหมคะ เรื่องราวต้องวุ่นวายกันไปใหญ่แน่”
หลี่โม่ส่ายหน้าเบา ๆ แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวลนะ ถึงเกิดเรื่องขึ้นมาก็คงจัดการให้นั่นแหละ”
กู้หยุนหลานพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่โม่ถึงเชื่อใจครัฟต์ขนาดนั้น ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าครัฟต์ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีอยู่เลย
พวกคุณชายเศรษฐียื้อกันอยู่พักหนึ่ง ก็ช่วยหม่าเจียเฉิงออกมาจากมือของบอดี้การ์ดได้
บอดี้การ์ดนั้นเสื้อผ้ายับยู่ยี่ทั้งตัว แขนเสื้อถูกดึงจนขาดไปข้างหนึ่ง ที่ใบหน้าก็ยังมีรอยข่วนอีกไม่น้อย เขามองไปยังกลุ่มคุณชายเศรษฐีด้วยความโมโห แต่กลับทำได้เพียงนึกโกรธไม่กล้าพูดอะไร
หม่าเจียเฉิงจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง มองไปยังหลี่โม่ด้วยสายตาแค้นเคือง “วันนี้นับว่าแกทำให้ฉันโมโหสุด ๆ แกเตรียมตัวตายได้เลย”
พวกคุณชายไม่กี่คนอีกด้านหนึ่งที่โทรศัพท์เสร็จแล้ว พากันทยอยเข้ามากระซิบรายงานสถานการณ์ข้างหูหม่าเจียเฉิง
“ติดต่อกลุ่มโจรไว้แล้วครับ พวกเขากำลังเดินทางมาพร้อมกับพรรคพวก อีกไม่นานก็สามารถบุกเข้ามาข้างในได้เลย”
“ผมแจ้งทุกคนของทางกรุงโซลหมดแล้ว ภายในหนึ่งชั่วโมงจะไม่มีใครเข้ามาในปราสาทนี้อีก ให้เราลงมืออย่างสบายใจได้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...