คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 655

เมื่อหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน หวังฟางเห็นว่าขอบตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก

"หยุนหลาน ทำไมขอบตาแกถึงแดงขนาดนี้ ไอ้ขยะนี่รังแกแกอีกแล้วเหรอ?!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน คิดว่าหลี่โม่ต้องรังแกลูกสาวของเธอแน่

“คุณแม่ ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่โม่เลย เป็นเพราะทรายเข้าตาหนู” กู้หยุนหลานอธิบาย

“ทรายเข้าตาอะไร ทรายเข้าตาทั้งสองข้างพร้อมกันเลยเหรอ ไอ้สารเลวนี่ต้องแกล้งลูกแน่ ๆ บอกแม่มาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะช่วยสั่งสอนบทเรียนไอ้สารเลวนี้เอง” หวังฟางดุ

หลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยเสียงเบาว่า "ผมไม่ได้ดูแลหยุนหลานให้ดี เลยทำให้หยุนหลานกลัวนิดหน่อย"

“ไอ้สารเลว เกิดอะไรขึ้นกับหยุนหลาน!”

หวังฟางหยิบไม้กวาดขึ้นมาด้วยความโกรธ ราวกับว่าเธอกำลังจะตีหลี่โม่

กู้หยุนหลานรีบห้ามหวังฟาง และรีบพูดกับหลี่โม่ "คุณกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะคุยกับคุณแม่ก่อน"

หลี่โม่เดินกลับไปที่ห้องโดยก้มหน้าลง หวังฟางขว้างไม้กวาดด้วยความโกรธ "ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของมันสิ มันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย มันทำให้ฉันโมโหจริง ๆ"

กู้หยุนหลานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ และภาพของหลี่โม่ที่ยืนอยู่กลางงานเลี้ยงที่ล้อมรอบด้วยศพของพวกอันธพาลก็แวบเข้ามาในความคิดของเธอ

ถ้าหลี่โม่ไม่ใช่ผู้ชาย เกรงว่าผู้ชายทุกคนในโลกนี้ก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วล่ะ

กู้หยุนหลานคิดอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ต่อให้เธอบอกหวังฟาง หวังฟางก็จะไม่เชื่ออย่างแน่นอน

หลังจากบอกเหตุผลไปเพื่อทำให้หวังฟางเข้าใจแล้ว กู้หยุนหลานก็ออกจากห้องนั่งเล่นและกลับไปที่ห้อง

ปิดประตูเบา ๆ กู้หยุนหลานพิงประตูและจ้องมองที่หลี่โม่

หลี่โม่ยิ้มและพูดอย่างสงสัย "คุณมองอะไร หน้าผมไม่มีดอกไม้นะ"