“ที่รัก คุณไม่ต้องตกใจนะ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวผม พ่อกับแม่จะปลอดภัย”
กู้หยุนหลานเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าและพยายามสงบอารมณ์ของตัวเอง
“คำขอของอีกฝ่ายค่อนข้างแปลก เขาไม่ได้ต้องการเงิน ผมเลยไม่รู้เป้าหมายของเขาคืออะไร ตอนนี้อีกฝ่ายต้องการให้ผมกลับไปเจรจา นี่เป็นโอกาสที่ดี คุณต้องเชื่อว่าผมจะช่วยพ่อกับแม่ได้นะ"
“ค่ะ ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ”
น้ำตาของกู้หยุนหลานไหลออกมาอีกครั้งอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ในใจของเธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น
หลี่โมนั้นมีความสามารถมากมาย เขาจะสามารถช่วยพ่อแม่ของเธอได้สำเร็จแน่นอน กู้หยุนหลานคิดอย่างเงียบ ๆ ในใจของเธอและพนมมือทั้งสองเพื่อเริ่มอธิษฐานขอให้หลี่โม่นั้นทำสำเร็จ
“คุณอยู่ในสำนักงานนี้เงียบ ๆ อย่าไปไหนนะ ผมจะกลับไปคุยกับคนที่จับพ่อแม่ไว้และแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด คุณต้องไม่ออกจากสำนักงานนี้ เข้าใจไหม”
“ไม่ ฉันจะไปกับคุณด้วย ฉันจะรอคุณที่ด้านนอก ได้ไหม ฉันเป็นห่วง เป็นห่วงจริง ๆ” กู้หยุนหลานคว้าแขนของหลี่โม่พร้อมกับพูด
มีความเสี่ยงอยู่บ้างที่จะพากู้หยุนหลานกลับไปด้วย หากอีกฝ่ายมีคนซุ่มโจมตีอยู่ข้างนอก การปล่อยกู้หยุนหลานไว้ข้างนอกคนเดียวอาจทำให้เกิดปัญหาได้
หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง หลี่โม่ก็ตัดสินใจพากู้หยุนหลานกลับไปด้วยกัน
“งั้นก็กลับไปด้วยกัน แต่คุณต้องสงบสติอารมณ์ไว้ อย่าให้คนร้ายพวกนั้นรู้ตัว ไม่อย่างนั้นอาจเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นได้”
"ฉันจะเชื่อฟังคุณ เชื่อฟังคุณทุกอย่าง"
หลี่โม่ออกไปพร้อมกับกู้หยุนหลาน ขับรถกลับไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันเหล่าฮู๋หยิบระเบิดเวลาออกจากกระเป๋าเป้ เขาวางระเบิดเวลาบนแขนของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางด้วยรอยยิ้ม
หลังจากตั้งเวลานับถอยหลังครึ่งชั่วโมง เหล่าฮู๋ยิ้มและกดปุ่มเริ่มนับถอยหลัง
จากนั้นเหล่าฮู๋ก็นั่งไขว่ห้างกระดิกขาไปมาบนโซฟา มือขวาจับปืนพลางหลับตาและเริ่มสงบสติอารมณ์
จะคุยกับหลี่โม่ก่อนสักสองสามคำดี หรือว่าพอหลี่โม่เปิดประตูเข้ามาก็ยิงซะเลยดีนะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...