“ผมจะออกไปข้างนอกสักพักเพื่อหาข้อมูลของเรื่องนี้ คุณรอผมอยู่ที่บ้านนะ”
“คุณ ระวังตัวด้วยนะคะ คงจะไม่มีใครมาที่บ้านอีกใช่ไหม?” กู้หยุนหลานพูดด้วยความกังวล
“ไม่แล้ว ผมโทรหาเพื่อนของผมแล้ว พวกเขาจะเฝ้าระวังอยู่ข้างล่าง จะไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน”
“อืม งั้นคุณก็ระวังตัวด้วย ฉันจะรอคุณกลับมานะคะ”
กู้หยุนหลานเดินไปหาหลี่โม่ กอดหลี่โล่แน่นด้วยแขนทั้งสองข้างและเขย่งปลายเท้าเพื่อจูบที่ริมฝีปากของหลี่โม่
หลี่โม่รู้สึกถึงได้ถึงความกังวลและความเครียดของกู้หยุนหลาน จึงรับปากต่อกู้หยุนหลานอย่างหนักแน่น
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็แยกจากกัน หลี่โม่ตบหลังของกู้หยุนหลานเบา ๆ "ไม่ต้องกังวลนะ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน"
"ค่ะ"
กู้หยุนหลานมองดูหลี่โม่จากไป และภาวนาให้หลี่โม่อยู่ในใจ อธิษฐานวิงวอนต่อเทพเจ้าและพระพุทธเจ้าเพื่อขอให้หลี่โม่ปลอดภัย
หลี่โม่เดินออกมาจากบ้าน เสี่ยวหวู่ซึ่งกำลังรออยู่ที่รถพูดอย่างไม่พอใจว่า "ทำไมช้าขนาดนี้ ไม่มีสมองเลยจริง ๆ"
"ฉินจี้เย่ยังไม่กล้าพูดกับฉันแบบนั้น นายแน่ใจนะว่าอยากทำแบบนี้?" หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา
“นายกล้าดียังไงมาขู่ฉัน ถ้านายน้อยฉินไม่อยากเจอนาย ฉันจะฆ่านายด้วยกระสุนนัดเดียว” เสี่ยวหวู่ยกชายเสื้อผ้าของเขาขึ้น เผยให้เห็นปืนพกที่เอวของของเขา
เมื่อเห็นความเย่อหยิ่งของเสี่ยวหวู่ที่มีต่อหลี่โม่ผ่านทางกระจกรถ เหล่าฮู๋ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวพร้อมกับแววตาที่มองด้วยความยินดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...