กู้ซิ่งเหว่ยเดินเข้าไปในอาคารบริษัทพร้อมกับพี่ซานและนักมวยลูกน้องของเขาอย่างว่องไว
“พี่ชาน เดี๋ยวจบงานแล้วผมเลี้ยงมื้อดึกเอง พวกเรามาสนุกไปกับซีฟู้ดบาร์บีคิวกันเถอะ"
กู้ซิ่งเหว่ยกล่าวอย่างตื่นเต้น
ตราบใดที่สามารถจัดการหลี่โม่และบดขยี้ไอ้ไร้ประโยชน์นั่นลงกับพื้นได้ ก็ย่อมคุ้มค่าที่จะดื่มฉลองกันทั้งคืน เพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นตันใจในช่วงนี้ออกมาให้เต็มที่
หลังจากถูกบีบให้พ่ายแพ้อยู่ในกำมือของหลี่โม่มาหลายต่อหลายครั้ง ก็ทำให้กู้ซิ่งเหว่ยรู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างมาก จนแม้ในฝันก็ยังฝันว่าได้เหยียบหลี่โม่ไว้ใต้เท้า
“ได้เลย นายสบายใจได้ ฉันจะอัดมันจนลุกขึ้นมาไม่ได้อีกแน่นอน ฉันจะทำให้มันเดินไม่ได้อีก ได้แต่นอนอยู่บนเตียงเหมือนซากหมาตายไปเลย”
พี่ซานเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามต่อหลี่โม่ คิดว่าอย่างมากที่สุดก็คงเป็นแค่ไอ้กุ๊ยที่พอจะต่อสู้ได้ และอย่างดีที่สุดก็เป็นคนที่เคยฝึกวิชามาท่าดีทีเหลวเท่านั้น
กู้ซิ่งเหว่ยพาพี่ซานและพรรคพวกมาถึงประตูห้องทำงานของกู้หยุนหลาน แล้วเอ่ยเสียงเบา “พี่ซาน ที่นี่แหละครับ ผมไม่ขอออกหน้า ขอรออยู่ข้าง ๆ ก่อนนะครับ”
หลังจากพูดจบกู้ซิ่งเหว่ยก็แอบอยู่ที่ห้องทำงานข้าง ๆ และรอดูบทสรุป
พี่ซานส่งสัญญาณมือให้ลูกน้อง ลูกน้องจึงก้าวไปข้างหน้าแล้วถีบประตูห้องทำงานเปิดออก
“โอ้ พี่ซาน มีสวัสดิการยามดึกเสียด้วย ที่นี่มีสาวสวยที่สวยโคตร ๆ เลย”
ลูกน้องมองไปยังกู้หยุนหลานด้วยสายตาลามกจนน้ำลายแทบจะหกออกมาอยู่แล้ว
พี่ซานเดินเข้าไปในห้องทำงาน เหลือบมองหลี่โม่ที่นั่งอยู่มุมห้องเล็กน้อย จากนั้นจึงจ้องมองที่กู้หยุนหลานหัวจรดเท้าด้วยสายตาร้อนแรง
“โอ้โหเว้ย ของดีจริง ๆ สาวน้อย สนใจไปเที่ยวกับพี่ชายไหมจ๊ะ”
คิ้วของกู้หยุนหลานขมวดย่น มองไปยังพี่ซานที่บุกเข้ามาด้วยสายตาเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...