เหอปิงจะพาพวกเว่ยหย่งกลับไป ยั่วโมโหก็ไม่ได้ซ่อนตัวก็ไม่ได้ ธุรกิจใหญ่โตตรงหน้าต้องการจะเอาชีวิตคนจริง ๆ อีกทั้งเหอปิงเองก็รู้สึกว่าอัตราความสำเร็จไม่มีเลยแม้แต่น้อย
นักฆ่าทางด้านเหอปิงมีอยู่สิบกว่าคน ทหารรับจ้างที่เย่จงเทียนพามาก็เป็นกลุ่มสู้รบเล็ก ๆ สองกลุ่มรวมแล้วมีแค่สามสิบคนเท่านั้น
คนทั้งหมดสี่สิบกว่าคนไปจัดการคนร้อยกว่าคนที่อยู่ในภูมิประเทศที่สะดวกกว่า อีกทั้งมีอาวุธครบมือ มีอาวุธหนักด้วย คิดอย่างไรก็รู้สึกว่าไร้สาระเหมือนเพ้อฝัน เพียงแค่เข้าร่วมเกรงว่าสุดท้ายแล้วผลที่ได้คือจะจบชีวิตกันทั้งหมด
นี่ไม่ใช่การถ่ายภาพยนตร์ ไม่ได้มีฮีโร่ แม้จะเป็นตัวประกอบในภาพยนตร์ก็ตายได้ เหอปิงไม่ได้คิดว่าตัวเองจะคิดแก้ปัญหาในทุกสถานการณ์ได้ การกลับไปอย่างไม่ลังเลแบบนี้แหละถึงจะถูก
แต่พวกเหอปิงเพิ่งเดินไปได้ก้าวเดียว ทหารรับจ้างที่ถือปืนแก็ปตลิงขึ้นมาทำมุมสี่สิบห้าองศาปิดล้อมไว้ อุปกรณ์เล็งอินฟราเรดที่ติดอยู่บนปืนในมือของทหารรับจ้างเล็งไปที่พวกของเหอปิงแล้ว แสงสีแดงส่ายไปมาอยู่บนตัวของพวกเหอปิง
ในโรงงานร้างเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารทันที สีหน้าของพวกเหอปิงเปลี่ยนเป็นไม่สู้ดี
การจะพุ่งออกไปข้างนอกมันเป็นไปไม่ได้ เผชิญหน้ากับการปิดล้อมของทีมสู้รบสองทีมแบบนี้แม้ว่าพวกนักฆ่าเหล่านี้จะมีวิธีอยู่มากมายนับร้อยก็เอามาใช้อะไรไม่ได้
“คุณต้องการจะทำอะไรกันแน่? พวกเราจะไปก็ไม่ให้ไปเหรอ?” เหอปิงถามเสียงเย็นชา
“คงให้แกไปไม่ได้หรอก ไหน ๆ ก็มาแล้ว ก็อยู่กับฉันนี่แหละ การต่อสู้แบบนี้แกไม่คิดว่าเร้าใจเหรอ? มีราชาทหารอยู่คุ้มกันพวกแก ไม่มีทางให้พวกแกเป็นตัวรับกระสุนหรอก” เย่จงเทียนหัวเราะแล้วพูด
“พวกเราปิดปากเงียบได้ จะไม่ทำให้ข่าวของพวกคุณรั่วไหล”
เหอปิงไม่เชื่อคำพูดของเย่จงเทียนเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ไปเป็นที่รับกระสุน
“รู้อยู่แล้วว่าพวกแกไม่มีทางเชื่อฟังกันดี ๆ หรอก ฉันเอาของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้พวกแกด้วย ดูท่าทางถ้าไม่ให้พวกแกตอนนี้ก็คงจะไม่ได้”
เย่จงเทียนยื่นมือออกมา ทหารรับจ้างที่อยู่อีกด้านหยิบกล่องโลหะสีเงินกล่องหนึ่งออกมาวางไว้ในมือของเย่จงเทียนเบา ๆ
เย่จงเทียนกดปุ่มเปิด เกิดเสียงดังคลิก กล่องโลหะค่อย ๆ เปิดออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...