“วันที่เป็นงานหมั้นของเพื่อนหยุนหลาน ฉันไม่อยากจะลงมือกับใคร พวกแกอย่ามาหาเรื่องเจ็บตัวจะดีกว่า” หลี่โม่พูดเสียงเย็นชา
พี่หวังหัวเราะอย่างดูถูก มองหลี่โม่อย่างเหยียดหยามแล้วพูด “พูดเหมือนแกต่อยตีเก่งเลยนะ ถ้าแกเก่งนักก็มาดวลเหล้ากับพวกเราสิ เรามาวัดความแตกต่างกันบนโต๊ะเหล้ากันดีกว่า”
“ได้”
หลี่โม่รับคำท้า ด้วยท่าทางที่จะทำให้ดีที่สุด
“งั้นก็เข้าไปนั่งโต๊ะด้วยกันเลย ให้พวกเราดูความสามารถในการดื่มของแกหน่อย ถ้าแกดื่มแพ้พวกเรา พวกเราจะจับแกแก้ผ้าไปทิ้งไว้บนถนน ให้ทุกคนได้เห็นสภาพของแกเลยเป็นไง”
พี่ฮวาพูดอย่างภูมิใจ ไม่ได้เห็นหลี่โม่อยู่ในสายตาเลย
ทั้งสี่คนเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ หาโต๊ะว่างแล้วเดินไปนั่ง พี่หวังกับพี่ฮวานั่งอยู่ฝั่งขวามือของหลี่โม่ กู้หยุนหลานนั่งอยู่ซ้ายมือของหลี่โม่
พี่ฮวาเปิดเหล้าขาวขวดหนึ่งบนโต๊ะ จากนั้นก็ตะโกนเรียกพนักงาน “เอาเหล้าขาวมาที่นี่หนึ่ง แล้วเอาเครื่องแบ่งเหล้ามาสองอันนะ”
“พวกเราดื่มเหล้าใช้เครื่องแบ่งเหล้าดื่มตลอด ดื่มหนึ่งครั้งก็จะใช้เครื่องแบ่งเหล้าหนึ่งแก้ว ไม่รู้ว่าแกจะโอเคไหม”
พี่หวังหยิบเครื่องแบ่งเหล้าไปวางตรงหน้าหลี่โม่
เครื่องแบ่งเหล้าหนึ่งอันเทได้ครั้งละสามสี่แก้ว คนปกติดื่มที่เครื่องแบ่งเหล้าเทครั้งหนึ่งก็มึนหัวตาลายกันหมดแล้ว คนที่ดื่มได้สองสามครั้งจากเครื่องแบ่งเหล้า นั่นคือคนที่ดื่มเป็น
หลี่โม่ไม่กลัวสักนิด เขาพูดยิ้ม ๆ “ดื่มเป็นขวดเลยก็ได้”
“โม้หรือเปล่าไอ้น้อง ทำเหมือนเป็นเซียนเหล้ากลับชาติมาเกิดงั้นแหละ โม้ว่าจะดื่มเป็นขวด แกดื่มแบบนั้นก็ได้เป็นพิษสุราเรื้อรังพอดี” พี่หวังพูดอย่างดูถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...