"คุณหลี่ ผมกำลังเจอปัญหาใหญ่ และจำเป็นต้องให้คุณหลี่ช่วยตัดสินใจครับ" ชูจงเทียนเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง
"คุณอยู่ที่ไหน?"
“อยู่ชั้นล่างบ้านคุณครับ”
“เดี๋ยวผมลงไป”
หลี่โม่วางสาย ในใจสงสัยว่าชูจงเทียนจะไปเจอปัญหาใหญ่อะไรได้ หรือมีใครมาแย่งชิงเขตอิทธิพลของเขาไปอีก?
หวังฟางจ้องเขม็งไปที่หลี่โม่ "แกจะไปเสเพลอะไรของแกอีกแล้วใช่ไหม? แกเป็นแค่คนล่องลอยไม่มีงานทำ อย่าแสร้งทำตัวเป็นคนใหญ่คนโตมีงานการยุ่งนักเลย อยู่บ้านทำงานบ้านให้มันเอาจริงเอาจังซะบ้าง!”
"แม่คะ ถ้าหลี่โม่ต้องจะออกไปเขาต้องมีธุระอะไรแน่ แม่ก็อย่าทำให้มันวุ่นวายเลยค่ะ" กู้หยุนหลานพูดโน้มน้าว
“มันจะไปมีธุระอะไรได้ เป็นแค่คนไร้ประโยชน์แล้ววัน ๆ ยังจะไม่อยู่บ้าน เมื่อก่อนยังรู้จักทำงานบ้าน แต่ตอนนี้โดนลูกโอ๋จนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว แม้แต่งานบ้านงานเรือนก็ไม่ทำสักอย่าง”
น้ำเสียงของหวังฟางไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
หลี่โม่กินข้าวสองสามคำอย่างรวดเร็ว แล้วพูดกับกู้หยุนหลาน “ที่รัก เหล่าชูเกิดเรื่องนิดหน่อย ผมจะลงไปดูก่อนว่าเขาเป็นยังไงบ้าง คุณค่อย ๆ กินข้าวนะ อีกเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่ทำงาน"
"อืม คุณไปเถอะค่ะ"
หลี่โม่ลุกขึ้นเดินไปทันที หวังฟางมองแผ่นหลังของหลี่โม่อย่างชิงชัง
“หยุนหลาน ลูกไม่คิดว่าหลี่โม่ชักจะเอาใหญ่ขึ้นทุกทีแล้วงั้นเหรอ ลูกต้องสั่งสอนเขาให้ดี ๆ ให้เขารู้จักกฎระเบียบซะบ้าง จะเอาแต่ใจเขาไปตลอดไม่ได้!” หวังฟางตำหนิต่อว่า
"แม่ หนูเข้าใจทุกอย่างค่ะ แม่ไม่ต้องกังวลหรอก" กู้หยุนหลานตอบ
หวังฟางถอนหายใจอย่างระอา รู้ว่ากู้หยุนหลานไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอพูดเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...