หลี่โม่ไม่พูดอะไรต่อ แล้วหันหลังเดินออกจากร้านกาแฟไป
หัวหน้าจางเกาหัวพลางยิ้มขมขื่นอย่างจนใจ เฉินฟู่ถูกทำจนเป็นแบบนี้ จะคุมตัวไว้สอบสวนก็เป็นไปไม่ได้แล้ว ตามหลักมนุษยธรรมแล้วก็ต้องส่งตัวเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้วล่ะ
เขาหยิบวิทยุสื่อสารแล้วเรียกตำรวจสองนายกลับมา หัวหน้าจางสั่งให้ลูกน้องส่งเฉินฟู่ไปรักษาที่โรงพยาบาล รอกระทั่งอาการบาดเจ็บทรงตัวค่อยพากลับไปสอบสวน
หลี่โม่หยิบมือถือออกมาโทรหากู้หยุนหลาน ไม่นานกู้หยุนหลานก็ลงลิฟต์มา เห็นหลี่โม่ไม่เป็นอะไร เธอก็เข้าไปกอดหลี่โม่แน่น ๆ
หลี่โม่โอบหลังของกู้หยุนหลานเบา ๆ แล้วพูดยิ้ม ๆ “เป็นห่วงผมตลอดเลยใช่ไหม จัดการได้หมดแล้วนะ ผมเรียกหัวหน้าจางมาจัดการแล้วด้วย ไม่ต้องลงมืออะไรทั้งนั้นเลย”
กู้หยุนหลานรู้ว่าหลี่โม่พูดแบบนี้เพื่อให้ตัวเองสบายใจ จึงไม่ขัดคำโกหกของหลี่โม่ เพียงแต่เกิดความอบอุ่นขึ้นมาในใจ อดไม่ได้ที่จะเขย่งเท้าแล้วจูบที่ริบฝีปากของหลี่โม่
ในตอนที่หลี่โม่กำลังจะตอบกลับอย่างดุเดือด กู้หยุนหลานก็เงยหน้าแล้วพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย “ไม่เป็นอะไรแล้วเราก็กลับกันเถอะค่ะ”
“อื้ม”
หลี่โม่จับมือกู้หยุนหลาน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปที่ลิฟต์ด้วยกัน
......
ชูจงเทียนยืนอยู่ในอาคารผู้โดยสารด้วยความกังวลใจ ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาชูป้ายอยู่ บนป้ายเขียนด้วยภาษาอังกฤษว่ายินดีต้อนรับคุณเคลตี้
“ท่านเทียนครับ เที่ยวบินระหว่างประเทศลงจอดแล้ว อีกไม่นานคุณเคลตี้จะออกมา ครั้งนี้เราสามารถจัดการแข่งขันชกมวยดำนานาชาติได้จริง ๆ ใช่ไหมครับ? ถ้าทำได้ งั้นเราก็จะพัฒนาได้แล้ว”
ลูกน้องพูดอย่างตื่นเต้น การจัดการแข่งขันชกมวยใต้ดินนานาชาติ เป็นสิ่งเดียวที่พวกหางแมงป่องสามารถจัดในประเทศได้ ขอแค่จัดให้ดี ทั้งชื่อเสียงและฐานะที่ก็จะดีขึ้น
ชูจงเทียนยิ้มขมขื่น เขาไม่มีทางที่จะบอกให้ลูกน้องรู้ถึงความเจ็บปวดในใจของเขาได้ ทำได้เพียงทนรับไว้เองอย่างเงียบ ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...