ครึ่งชั่วโมงต่อมา หัวหน้าจางพาลูกน้องไปยืนอยู่หน้ารถตู้ที่พาเฉินฟู่ไป ค้นหาดูรอบ ๆ รถตู้ แต่ก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ เลย
“ตรวจสอบกล้องวงจรปิดของสนามบินหรือยัง?!”
หัวหน้าจางตะโกนเสียงดัง
“ตรวจสอบแล้วครับ คนขับรถหิ้วถุงหลากสีนั่นไปที่ทางพิเศษตรงไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัวครับ แล้วเครื่องบินส่วนตัวลำนั้นก็ออกเดินทางไปแล้วด้วย จุดหมายคืออีกฝั่งของมหาสมุทรครับ”
หัวหน้าจางฟังแล้วก็สบถในใจ แล้วตะลึงไปทันที
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย! ขโมยร่างของเฉินฟู่ แล้วส่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งของมหาสมุทรด้วยเครื่องบินส่วนตัว? ให้ตายเถอะ ฟังยังไงก็ดูประหลาด”
บ่นพึมพำอยู่ครู่หนึ่ง หัวหน้าจางที่ทำอะไรไม่ถูกก็หยิบมือถือของเขาออกมาต่อสายหาหลี่โม่ บอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้หลี่โม่ฟัง
“ขอโทษจริง ๆ นะครับ เป็นเพราะลูกน้องของผมมันไร้ประโยชน์เกินไป ผมไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ผมก็มืดแปดด้านเหมือนกัน คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่” หัวหน้าจางอธิบายอย่างอึดอัด
“ไม่เป็นไร ปล่อยพวกมันไปเถอะ ต้องขอบคุณด้วยครับ คุณลำบากแย่” หลี่โม่พูดเรียบ ๆ
“นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้ว งั้นทำยังไงดี ช่วงนี้ผมให้ส่งคนไปปกป้องคุณอย่างลับ ๆ ดีไหมครับ เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะคอยระวัง”
หลี่โม่วางสายและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในใจมีการสันนิษฐานเรื่องของเฉินฟู่ไว้อยู่แล้ว
แต่สำหรับเรื่องนี้หลี่โม่ไม่กังวลเลยสักนิด ต่อให้พวกมันมายุ่งวุ่นวายก็ไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...