คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 817

เฉินเสี่ยวถงสวมเสื้อผ้าสวยงามหรูหรา นั่งอยู่ในรถโรลส์รอยซ์และมองไปทางประตูของโรงกลั่นไวน์ด้วยท่าทีนิ่งสงบ

เฉินเสี่ยวถงที่ในใจไม่มีทั้งความสุขและเศร้านั้นยอมรับชะตากรรมที่เป็นเพียงของเล่นของตนเองไปนานแล้ว

ไม่ว่าจะกลายเป็นของเล่นของจางเต๋ออู่ หรือถูกราชินีมังกรเฉดหัวทิ้ง หรือให้ตนไปยั่วยวนหลี่โม่ สำหรับเฉินเสี่ยวถงแล้วมันก็ไม่แตกต่างกัน

มันก็แค่การปรนนิบัติผู้ชายเท่านั้น ปรนนิบัติใครก็ไม่สำคัญ และไม่สำคัญด้วยว่าอีกฝ่ายที่ปรนนิบัตินั้นจะหน้าตาดีหรืออัปลักษณ์

เฉินเสี่ยวถงเพียงแค่อยากมีชีวิตอยู่ การที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นั้นเป็นความหมายในการชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ถึงกับที่ความคาดหวังและอุดมคตินั้น เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าและไม่สามารถที่จะปรารถนาถึงมันได้เลย

ชายวัยกลางคนที่สวมเครื่องแบบพ่อบ้านนั่งอยู่ข้าง ๆ เฉินเสี่ยวถง เมื่อมองใบหน้าอันงดงามน่าหลงใหลของเฉินเสี่ยวถง ในใจก็เกิดความเสียดายขึ้นมาเล็กน้อย

“เสี่ยวถง ราชินีมังกรบอกแล้ว ว่าตราบใดที่เธอทำเรื่องนี้ได้ดี หลังจากนี้จะปล่อยครอบครัวของเธอ อีกทั้งให้อิสระกับเธอด้วย”

เฉินเสี่ยวถงดวงตาเป็นประกายชั่วขณะ ก่อนที่แววตาของเธอก็หม่นแสงลงอีกครั้ง

“ขอบคุณในความกรุณาของราชินีมังกร ฉันจะทำอย่างเต็มที่แน่นอน”

“มีความคิดแบบนี้ก็ดี หลี่โม่ เจ้าหมอนั่นไม่มีความสามารถอะไร ฉันเชื่อว่าด้วยความงดงามของเธอ คงจะสามารถคว้าหัวใจของเขามาได้ในเวลาไม่นาน”

“ขอบคุณที่ชมค่ะลุงฝู” เฉินเสี่ยงถงเอ่ยพลางก้มหน้าลง

“อืม อีกเดี๋ยวเธอก็จัดการได้ตามสบาย ฉันจะไม่ก้าวก่าย”

รถโรลส์รอยซ์ขับเข้าไปในโรงกลั่นไวน์ ดึงดูดสายตาของคุณชายเศรษฐีไม่น้อย รถของคุณชายเศรษฐีพวกนี้ไม่สามารถขับเข้ามาในโรงกลั่นไวน์ได้ ทั้งหมดล้วนจอดอยู่ที่โรงจอดรถด้านนอก

และในขณะที่รถโรลส์รอยซ์คันนี้ขับเข้ามา ก็ทำให้พวกคุณชายเศรษฐีต่างรู้สึกถึงกลิ่นอายที่แตกต่างไป และคาดเดาว่าคนใหญ่คนโตคนไหนมาร่วมงาน

รถโรลส์รอยซ์ค่อย ๆ หยุดลง ลุงฝูลงจากรถมาก่อน จากนั้นจึงเดินไปที่ประตูรถฝั่งของเฉินเสี่ยวถง แล้วเปิดประตูรถพร้อมเอื้อมมือขวาไปกันขอบประตูรถเอาไว้ ตามแบบฉบับของพ่อบ้านอังกฤษ