แต่กู้หยุนหลานไม่มีวิธีดี ๆ เลย ทำได้เพียงมองไปที่หลี่โม่แล้วพูด “หลี่โม่ ไม่อย่างนั้นคุณคิดวิธีช่วยเธอได้ไหม?”
“แบบนี้จะช่วยได้ยังไง พาเธอกลับบ้านคงไม่ได้มั้ง ที่บ้านไม่มีพื้นที่ให้อยู่หรอก”
หลี่โม่ยักไหล่ ไม่ได้คิดจะช่วยเฉินเสี่ยวถง
'ไอ้ตัวป่วนนี่ ไม่คิดเลยว่าจะไม่หวั่นไหวกับฉัน ไม่รู้จักปกป้องฉันเลย!' เฉินเสี่ยวถงตำหนิอย่างไม่พอใจ
“พี่สาว ฉันซักเสื้อผ้าทำอาหารได้นะ คุณต้องช่วยฉันนะ พาฉันไปอยู่ที่บ้านคุณด้วยเถอะ งานบ้านทั้งหมดให้ฉันดูแลเอง ฉันจะไม่มีวันสร้างปัญหาให้เลย”
กู้หยุนหลานลูบหน้าผากอย่างลำบากใจดึงหลี่โม่แล้วพูด “ไม่อย่างนั้นเราให้เธออยู่ที่บ้านก่อนสักคืนได้ไหม?”
“เหอะ ๆ งั้นพรุ่งนี้ล่ะ?”
“พรุ่งนี้ พรุ่งนี้บางทีลุงฝูอาจจะฟื้นแล้ว ถึงเวลานั้นก็มีลุงฝูดูแลเธอ ไม่ใช่เรื่องของพวกเราแล้ว”
เห็นกู้หยุนหลานดูเห็นอกเห็นใจแบบนั้น หลี่โม่ก็พูดอย่างจนใจ “ไม่อย่างนั้นฉันให้ชูจงเทียนจัดการให้เธอแล้วกัน มันลำบากเกินไปที่จะพาเธอกลับไปที่บ้าน”
“ไม่เอา ๆ ฉันจะอยู่กับพี่ชายพี่สาว ถ้าคนอื่นเอาฉันไปขายจะทำยังไงล่ะ ได้ยินมาว่ามีพวกค้ามนุษย์ข้างนอกนั่นเยอะมากด้วย”
เฉินเสี่ยวถงจับแขนของกู้หยุนหลานออดอ้อน กู้หยุนหลานลูบแขนของเธอแล้วพูด “ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เธอถูกเอาไปขายแน่นอน คืนนี้เธอไปนอนกับฉัน ให้หลี่โม่นอนในห้องนั่งเล่นแล้วกัน”
“ดีค่ะ ขอบคุณค่ะพี่สาว แต่ให้พี่หลี่โม่ไปนอนห้องนั่งเล่นดูจะไม่ดี งั้นให้ฉันนอนห้องนั่งเล่นดีกว่า” เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างว่าง่าย
“เธอนอนบนโซฟาไม่ได้หรอก หลี่โม่ผิวหยาบเนื้อหนา นอนในห้องนั่งเล่นเหมาะสมที่สุดแล้ว”
หลี่โม่มองกู้หยุนหลานด้วยใบหน้าขมขื่น เห็นว่ากู้หยุนหลานตัดสินใจแล้ว จะไปโต้แย้งอะไรก็คงไม่ดี ขอแค่ภรรยามีความสุขก็พอแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...