กู้หยุนหลานหมดคำพูดกับหวังฟาง รู้ว่าความคิดที่หวังฟางมีต่อหลี่โม่นั้นลึกลงไปถึงกระดูกแล้ว จะโน้มน้าวใจอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ ทำได้แค่เลือกที่จะยอมแพ้ไปอย่างจนใจ
“ไม่พูดกับแม่แล้ว หนูกับเสี่ยวถงกลับห้องดีกว่า”
“รีบกลับไปทำไม แม่คิดว่าเสี่ยวถงกับจงฉวนเข้ากันได้จริง ๆ นะ” หวังฟางพูดอย่างไม่ยอมเลิก
“พี่จงฉวนไม่คู่ควรกับเสี่ยวถงหรอกค่ะ แม่อย่าคิดเพ้อฝันเลย”
“มีอะไรไม่คู่ควร ทีไอ้ขยะหลี่โม่นั่นยังแต่งงานกับลูกได้เลย พี่จงฉวนของลูกหล่อเหลา อาชีพการงานก็มั่นคง ต้องเป็นสามีที่ดีของเสี่ยวถงแน่ เสี่ยวถง พรุ่งนี้น้านัดให้พวกหนูเจอกันดีไหม?”
เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างอึดอัด “คุณน้าคะ ตอนนี้หนูยังไม่คิดเรื่องแต่งงานเลยค่ะ ยังไม่รีบหรอกค่ะ รอจนหนูพร้อมแต่งแล้วค่อยว่ากันดีกว่า”
“งั้นจะรอได้ยังไงล่ะ โชคชะตาไม่รอใคร ถ้าหนูอยากอยู่บ้านน้า งั้นก็ต้องไปเจอกับจงฉวน ไม่อย่างนั้นน้าไม่โอเคแล้ว” หวังฟางชักสีหน้าพูด
เฉินเสี่ยวถงอยากจะร้องไห้แล้ว เธอมองไปทางกู้หยุนหลานอย่างไม่สบายใจ
กู้หยุนหลานลังเลครู่หนึ่งแล้วพูด “พรุ่งนี้หนูจะนัดพี่ ถึงเวลานั้นให้พวกเขาเจอกัน แบบนี้โอเคไหมคะ?”
หวังฟางยิ้มขึ้นมาทันที เธอพยักหน้าแล้วพูด “ได้ แม่จะบอกจงฉวน พรุ่งนี้สองคนเจอกันดี ๆ นะ”
เห็นหวังฟางหยิบมือถือไปโทรศัพท์ กู้หยุนหลานจึงรีบพาเฉินเสี่ยวถงกลับห้อง
หลี่โม่ถือน้ำล้างเท้าเข้ามาในห้อง วางกะละมังแช่เท้าตรงหน้ากู้หยุนหลาน
“ที่รัก ให้ผมล้างเท้าให้ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...