ใจเฉินเสี่ยวถงกังวลเล็กน้อย กังวลว่าจู่ ๆ ลุงฝูจะฟื้นขึ้นมา ถ้าลุงฝูตื่นขึ้นมา ก็เท่ากับว่าราชินีมังกรจับตาดูอยู่ใกล้ ๆ เฉินเสี่ยวถงเลย
กู้หยุนหลานเห็นเฉินเสี่ยวถงสีหน้าไม่ค่อยดี คิดว่าเฉินเสี่ยวถงกังวลเรื่องที่ลุงฝูยังไม่ฟื้น จึงพูดปลอบใจเฉินเสี่ยวถง “เธอไม่ต้องกังวลนะ ตอนนี้การรักษามันก้าวหน้าขนาดนี้แล้ว ลุงฝูน่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะ”
“อืม ๆ ขอบคุณค่ะพี่หยุนหลาน ฉันก็คิดว่าลุงฝูเขา... เขาไม่น่าเป็นอะไร”
เฉินเสี่ยวถงคิดในใจถ้าลุงฝูปัญญาอ่อนไปเลยก็ดี ถ้าเสียสติก็ไม่เลว
หลี่โม่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ เขาไม่ได้คิดที่จะร่วมปลอบใจเฉินเสี่ยวถงเลย เขากำลังคิดว่าการแข่งขันชกมวยใต้ดินกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ช่วงนี้ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินอะไรเลยและก็ไม่รู้ว่าทางชูจงเทียนเป็นอย่างไรบ้าง
เดิมทีคิดจะโทรถามชูจงเทียน แต่หลี่โม่นึกถึงว่ากู้หยุนหลานยังอยู่ข้าง ๆ ถ้าพูดเรื่องการแข่งขันชกมวยใต้ดินคงไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ เขาจึงหยุดความคิดที่จะโทรหา คิดว่าอีกเดี๋ยวค่อยไปหาชูจงเทียนก็ได้
ขับรถไปถึงโรงพยาบาล หลังจากจอดรถแล้วทั้งสามก็เข้าไปในอาคารผู้ป่วยใน หลี่โม่พากู้หยุนหลานกับเฉินเสี่ยวถงไปห้องผู้ป่วยตามที่อยู่ในข้อความ
เมื่อบอดี้การ์ดที่เฝ้าหน้าห้องผู้ป่วยเห็นหลี่โม่มาพวกเขาก็ยืนขึ้นโค้งคำนับให้หลี่โม่
“คุณหลี่ นายน้อยฉินฟื้นเมื่อชั่วโมงที่แล้วครับ แต่ลุงฝูยังไม่มีการตอบสนองอะไร เลย ยังคงหมดสติอยู่ครับ”
“อืม เราจะเข้าไปเยี่ยม พวกนายตามสบายเลย”
หลี่โม่ผลักประตูเปิดพากู้หยุนหลานกับเฉินเสี่ยวถงเข้าไปในห้องผู้ป่วย
อาการบาดเจ็บของฉินจี้เย่ไม่ได้ร้ายแรง ส่วนใหญ่เป็นอาการบาดเจ็บภายนอก แต่มีซี่โครงร้าวบางส่วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...