“การแข่งมวยใต้ดินมันอันตรายมากจริง ๆ นะครับ คุณหลี่คุณไม่ควรเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายเลย!” ชูจงเทียนอดไม่ได้ที่จะพูดโน้มน้าว
“ไม่เป็นไรหรอก ยังมีคนรอผมไปกินข้าวเที่ยงอยู่ ขอไม่คุยต่อล่ะ คุณเองก็รีบกลับไปซะ พวกมันจะได้ไม่สงสัย”
ชูจงเทียนมองดูหลี่โม่จากไปและทำได้เพียงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ หลังสั่งให้ลูกน้องปล่อยตัวลูกน้องของเฉินเจียตั๋วไปแล้ว ชูจงเทียนก็กลับไปที่สนามต่อสู้เพียงลำพัง
......
คลินิกเถื่อนแห่งหนึ่งที่อยู่ในเขตชานเมืองของกรุงโซล คุณชายเล็กหลินนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าถมึงทึงและมองกลุ่มลูกน้องที่นั่งยองอยู่เบื้องหน้า
พวกลูกน้องที่แขนหักนั้น แขนเข้าเฝือกทั้งสองข้าง แต่ละคนต่างอยู่ในท่าทางแขนเหยียดตรง ดูไปแล้วช่างน่าขันเต็มประดา
ในมุมห้อง ลุงเป้านอนราบอยู่บนเตียง ต้นขาเปลือยเปล่าถูกพันด้วยผ้าก๊อซหลายก้อน
“คุณชายเล็ก พวกเราอยู่แต่ที่นี่ตลอดเลย มันน่าเบื่อมากจริง ๆ แขนก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว แม้แต่มือถือก็เล่นไม่ได้”
“อย่างน้อยก็ให้น้อง ๆ สาว ๆ มาเล่นเป็นเพื่อนพวกเราเถอะครับ วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยแบบนี้จะไปอยู่ได้ยังไง”
“หรือไม่ก็ให้พวกเรากลับไปก่อน กลับบ้านไปรักษาบาดแผลฟื้นกำลังคืนมา เราจะต้องตามไปล้างแค้นไอ้ลูกหมาหลี่โม่นั่นให้ได้ เรื่องนี้ไม่มีทางปล่อยไว้แบบนี้แน่นอน”
พวกลูกน้องแย่งกันพูดเสียงจอแจ ใจความหลัก ๆ ก็คือไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ อยู่ในคลินิกเถื่อนแถบชานเมืองมันน่าเบื่อเกินไปจริง ๆ
คุณชายเล็กหลินหัวเราะเสียงเย็น สายตากวาดมองหน้าลูกน้องแต่ละคนแล้วหยิบโค้กกระป๋องบนโต๊ะขึ้นมาขว้างใส่หัวลูกน้องคนที่อยู่ใกล้ที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...