คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 872

ลุงเป้าพลันได้สติกลับมาทันใด เขาดันคุณชายเล็กหลินให้ตามไป “น้องชายช้าหน่อย พวกเราหนีด้วยกัน!”

“มีรถหรือเปล่า? ถ้ามีรถก็รีบเอากุญแจมาเลย เจ้าพวกนั้นต้านหลี่โม่ไว้ได้ไม่ถึงสองนาทีหรอก เร็วเข้า!”

จอมละโมบเอ่ยเร่งไปพลางยกขาขึ้นถีบประตูหลังให้เปิดออกก่อนจะพุ่งออกไปก่อนใคร

คุณชายเล็กหลินและลุงเป้ารีบพุ่งตามออกไป ลูกน้องสี่คนหลังสุดรั้งท้ายอยู่ข้างหลัง

รถตู้เมอร์เซเดส-เบนซ์คนหนึ่งจอดอยู่นอกประตูหลัง จอมละโมบเปิดประตูตำแหน่งข้างคนขับแล้วมุดเข้าไปนั่ง “ใครขับรถเก่งก็รีบมาขับสิโว้ย!”

“ฉันบาดเจ็บอยู่ ขับไม่ไหว!” ลุงเป้าพูดพลางเข้าไปนั่งเบาะหลัง

คุณชายเล็กหลินตามขึ้นรถมาและตะโกนเสียงดัง “จี๋เสียง แกรีบมาขับรถสิวะ!”

ลูกน้องที่ชื่อจี๋เสียงเปิดประตูที่นั่งคนขับอย่างเงียบขรึม หลังจากขึ้นรถแล้วสตาร์ทรถเข้าเกียร์ เมื่อเหยียบคันเร่งลงไปรถตู้เมอร์เซเดส-เบนซ์ก็ตะบึงออกไปอย่างบ้าระห่ำ

“คุณชายเล็กหลินไม่ต้องกังวล ผมเป็นมืออาชีพเรื่องการขับรถ ไม่มีใครสามารถไล่ตามรถที่ผมขับได้แน่นอน พวกคุณเป็นห่วงความปลอดภัยแล้วนั่งให้มั่นคงเถอะครับ แล้วจับตาดูผมขับพาพวกคุณพุ่งทะยานไปได้เลย!”

จี๋เสียงพูดจบก็เหยียบคันเร่งอย่างแรง ความเร็วของรถตู้เบนซ์พลันพุ่งไปแตะหลักร้อยไมล์ในพริบตา

ในตอนที่หลี่โม่ไล่ตามออกไปก็ทำได้เพียงมองดูไฟท้ายของรถตู้เบนซ์แล้ว

สายตาของเขาสอดส่องรอบ ๆ ในคลองสายตานั้นมีเพียงมอเตอร์ไซค์สามล้อคันหนึ่งเท่านั้น หลี่โม่หมดคำพูดโดยสมบูรณ์ ต่อให้มีความสามารถเทียมฟ้า หลี่โม่ก็ไม่มีทางขี่มอเตอร์ไซค์สามล้อไล่ตามรถเบนซ์ได้หรอก

หลี่โม่หมุนตัวกลับเข้าบ้าน เขาสาวเท้าเดินไปทางหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินผ่านทางเดินมา ก็เห็นว่าประตูหน้าถูกคนเปิดออก

พี่คังพาเพื่อนของเขาเข้ามาในบ้านด้วยสภาพสั่นกลัว ดวงตาเบิกค้างจ้องมองร่างคนที่นอนเกลื่อนอยู่ในห้องอย่างตกตะลึง