หลี่โม่เพิ่งจะออกมาได้ไม่ถึงนาที โทรศัพท์บนโต๊ะของกู้หยุนหลานก็ดังขึ้นมา
คุยโทรศัพท์ไม่ถึงนาที กู้หยุนหลานก็รีบวิ่งออกจากห้องทำงาน เธอกำชับให้เฉินเสี่ยวถงอยู่ที่ห้องทำงานอย่าไปไหน ส่วนตนเองต้องไปที่ไซด์ก่อสร้าง
รอจนกู้หยุนหลานออกไปแล้ว เฉินเสี่ยวถงเองก็แอบออกจากห้องทำงาน แอบย่องออกจากตึกบริษัทแล้ววิ่งตะบึงไปถึงข้างถนน
ในตอนนี้อย่าว่าแต่เงาของหลี่โม่เลย แม้แต่เงาของกู้หยุนหลานก็ยังไม่เห็น
เฉินเสี่ยวถงมุ่ยปากกระทืบเท้า ในใจเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง รู้สึกว่าตนเองช่างขี้แพ้จริง ๆ โอกาสดีขนาดนี้ยังคว้าเอาไว้ไม่ได้ ได้แต่มองหลี่โม่จากไปต่อหน้าต่อตา ตอนนี้อยากจะไล่ตามหลี่โม่ไปก็ไม่รู้ว่าควรจะไล่ตามไปทางไหนดี
รถเบนซ์ค่อย ๆ ขับมาจอดที่ข้างทาง กระจกรถฝั่งคนขับเลื่อนเปิด คังเหวินซินเอียงหัวแล้วพูดขึ้น “คุณหนูเฉิน จะไปไหนเหรอครับ? ให้ผมรับใช้ได้นะ”
“นี่นายคิดจะลวนลามซือเหนียงงั้นเหรอ?” (1)
เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“เอ๊ะ? ซือ ซือเหนียง......ภรรยาของอาจารย์น่าจะเป็นกู้หยุนหลานไม่ใช่เหรอ คุณคือคนที่อาจารย์เก็บ......”
คังเหวินซินยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบา จนสุดท้ายก็ปิดปากเงียบ เพราะสายอันโกรธเกรี้ยวของเฉินเสี่ยวถงนั้นแทบจะฆ่าคนได้เลย
ในตอนนี้คังเหวินซินรู้สึกว่าอีคิวของตัวเองค่อนข้างต่ำไปหน่อย สาวสวยราวเทพธิดาขนาดนี้ หากไม่ใช่เพราะปรารถนาในตัวอาจารย์แล้ว จะไปถูกเก็บมาได้ยังไงกันล่ะ
ที่บอกว่าเก็บมาก็เป็นเพียงการพูดอำพรางเท่านั้น คนคนนี้จะต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถบรรยายได้กับอาจารย์หลี่โม่แน่นอน
“เอ่อ ซือเหนียงเล็กเชิญขึ้นรถ คุณจะไปหาอาจารย์ของผมใช่ไหมครับ ผมเห็นอาจารย์ขับรถมุ่งไปทางตะวันออก ถ้าพวกเรารีบไป ก็อาจจะตามทันได้ครับ”
คังเหวินซินมั่นใจเต็มที่ รู้สึกว่าด้วยทักษะการขับรถของตนแล้ว การไล่ตามรถแท็กซี่คนหนึ่งเป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างมาก
เฉินเสี่ยวถงลังเลเล็กน้อย ก่อนเปิดประตูและเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...