ราชิมังกรกลับมาถึงที่พัก และนั่งลงบนโซฟาด้วยสีหน้ามืดมน
จางเต๋ออู่คุกเข่าลงแทบเท้าราชินีมังกรอย่างรู้ตัว สองมือประคองขาของราชินีมังกรขึ้นมา แล้วช่วยถอดรองเท้าให้เธออย่างเบามือ
จากนั้นจางเต๋ออู่ก็เริ่มนวดเท้าเรียวสวยของราชินีมังกร
“ท่านอย่ากังวลเรื่องหลี่โม่เกินไปเลยครับ ต่อให้เขามีวรยุทธ์สูงส่งแล้วจะทำอะไรได้ โลกนี้ไม่ใช่ว่ามีฝีมือต่อสู้สูงส่งแล้วจะสามารถครองได้เสียหน่อย” จางเต๋ออู่พยายามคลายกังวลให้กับราชินีมังกร
ราชินีมังกรนวดขมับ ทุกครั้งที่นึกถึงหลี่โม่ขึ้นมา ในใจของราชินีมังกรก็แอบรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา
“แต่พอนึกถึงเขาขึ้นมาฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเอา แต่ก็ไม่เหมาะที่จะใช้กำลังของจ้าวมังกรทั้งแปดไปต่อกรกับเขา ถึงยังไงเขาก็ยังมีฐานะดั้งเดิมอยู่ อย่างดีที่สุดก็แค่ทำให้เขากลายเป็นขยะไร้ค่า แบบนั้นถึงจะสามารถควบคุมแดนมังกรได้อย่างชอบธรรม”
จางเต๋ออู่เคลื่อนไหวการนวดช้าลงเล็กน้อย เขาเหลือบมองราชินีมังกรเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “ท่านวางใจเถอะครับ ผมสั่งให้คนไปช่วยหลินเจิ้งหลานแล้ว ไม่ช้าก็จะสามารถทำให้หลี่โม่กลายเป็นขยะไร้ค่าได้แล้วครับ”
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ให้องครักษ์จางเข้ามา ฉันอยากถามความเห็นของเขาเกี่ยวกับความสามารถของหลี่โม่สักหน่อย”
“ครับ”
จางเต๋ออู่หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาพูดสองสามประโยค ไม่นานองครักษ์จางผู้มีรูปร่างสูงโปร่งและมากความสามารถก็เดินก้มหน้าเข้ามา
“เข้าพบราชินีมังกรแล้วครับ”
“อืม นายได้ดูวิดีโอแล้วใช่ไหม คิดเห็นว่ายังไงบ้างล่ะ?”
องครักษ์จางครุ่นคิดครู่หนึ่ง เพื่อจัดระเบียบคำพูดเล็กน้อย “จากการแข่งขันนั้นไม่สามารถรู้ขีดกำจัดความสามารถของหลี่โม่ได้ครับ ถึงยังไงคู่ต่อสู้ก็ถูกกำราบได้อย่างง่ายดายเกินไป จึงไม่สามารถประเมินระดับของเขาได้เลย ซึ่งความหมายว่า ความสามารถของหลี่โม่จะต้องสูงกว่าอีกฝ่ายเป็นเท่าตัวอย่างแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...