คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 917

“ใครสั่งพวกนายมา นอกจากสั่งให้พวกนายก่อปัญหาที่ไซต์ก่อสร้างแล้ว ยังสั่งให้พวกนายทำอะไรอีก บอกแผนการทั้งหมดที่นายรู้มาซะ” หลี่โม่เอ่ยขณะจ้องเขม็งไปที่ซ่างเปียว

ซ่างเปียวยิ้มขื่นเล็กน้อย “เดิมทีพวกเราติดตามอยู่กับอาจารย์จาง เขาพ่ายแพ้ให้นายแล้วใช่ไหมล่ะ ท่านหลงก็เลยออกโรง และพาพวกเรามาล้างแค้นกับนาย”

“ท่านหลงสั่งให้ฉันก่อปัญหาเพื่อล่อนายออกมา ส่วนหลังจากนั้นจะมีแผนการอะไร ฉันก็ไม่รู้แล้ว คำสั่งที่ได้รับในตอนนี้ก็คือ ให้ก่อปัญหาสร้างความวุ่ยวาย ห้ามให้การก่อสร้างของพวกนายเริ่มดำเนินการได้ตามปกติ”

ซ่างเปียวไม่รู้เนื้อหาส่วนสำคัญ ซึ่งเป็นสิ่งที่หลี่โม่คาดการณ์เอาไว้แล้ว แบบนี้มันรับหน้าที่เป็นแค่ตัวนกต่อ ไม่มีทางรู้แผนการหลักได้เลย

“ท่านหลงคือใคร ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”

“ท่านหลง ท่านหลงชื่อว่าหลงหานกวง เป็นศิษย์อยู่ในสำนักซินแส นับว่าเป็นกึ่งอาจารย์ของซินแสจาง แต่ได้ยินมาว่า ในสำนักซินแสขานับว่าเป็นเพียงบุคคลทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น แต่สำหรับพวกเราแล้ว เขาเป็นคนที่ราวกับเทพเซียน กังฟูของเขาไม่ใช่สิ่งที่พวกเราสามารถทัดเทียมได้เลย”

“ระหว่างทางมาที่นี่ท่านหลงได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง บอกว่ามีเพื่อนเก่าที่เมืองฮั่นนัดเขาไปเจอ ดังนั้นระหว่างทางท่านหลงก็เลยแยกกับพวกเราไป ส่วนเพื่อนของเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหนนั้น ก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถรู้ได้”

ซ่างเปียวนั้นนับว่าบอกหมดทุกอย่างที่รู้แล้ว ในเมื่อยอมรับความพ่ายแพ้ไปแล้วงั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังซ่อนเร้นอีก การพูดอย่างที่รู้ทั้งหมดออกมาตามตรงก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

อากวงก้าวขึ้นมาแล้วพูดว่า “คุณหลี่ ให้เขาบอกรูปร่างหน้าตาของท่านหลงนั่นหน่อยครับ ผมจะให้พวกลูกน้องส่งข่าวออกไป น่าจะตามหาเจ้านั่นเจอได้ไม่นาน หูตาของพวกเรากระจายอยู่ทั่วเมืองฮั่นครับ”

ซ่างเปียวไม่รอให้หลี่โม่ถาม และบอกออกมาทันที “ท่านหลงสวมชุดแบบนักพรต เหมือนกับมีรัศมีของผู้บรรลุทางโลก เหมือนกับเป็นเซียนจริง ๆ อย่างนั้นเลย เขาสูงประมาณ 175 เซนติเมตร รูปร่างผอมเพรียว ไว้หนวดเครายาว”

อากวงจดจำรูปลักษณ์ที่ซ่างกวงพูดอย่างเงียบ ๆ ในหัวร่างภาพของหลงหานกวงขึ้นมาอย่างคร่าวๆ

“คุณหลี่ ผมจะไปถ่ายทอดคำสั่งให้พวกลูกน้องเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขากระจายข่าวออกไปครับ”

“อาจารย์ คุณคิดจะปล่อยเขาไปจริง ๆ เหรอครับ? ไม่ได้ให้คนซุ่มอยู่ข้างนอก แล้วมีมือปืนรอซุ่มยิงพวกเขาหลังจากที่คนของพวกซ่างเปียวถูกปล่อยออกไปแล้วหรอกเหรอ?”

“นายดูหนังมากเกินไปแล้ว สุภาพบุรุษรับปากแล้วมีค่าดั่งทองพันชั่งรู้จักไหม ฉันบอกว่าจะปล่อยคน ก็ต้องปล่อยพวกเขาไปแน่นอน ไม่มีการซุ่มโจมตีอะไรทั้งนั้น” หลี่โม่พูดพลางกลอกตา

คังเหวินซินหัวเราะอย่างเก้อ ๆ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

กู้ชิงหลินดึงเฉินเสี่ยวถงเดินไปตรงหน้าหลี่โม่ แล้วพูดราวกับเด็กประถมฟ้องครู “เมื่อกี้นี้หล่อนดูอย่างเพลิดเพลินเชียวล่ะ ไม่ได้กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนหน้านี้หล่อนกอดเอวของนายแล้วอ้างว่ากลัวนั่นมันเสแสร้งแกล้งทำทั้งนั้น หล่อนกำลังอ่อยนาย”

“ใครเสแสร้งกัน ฉันก็แค่พยายามทำตัวให้เข้มแข็ง ไม่รบกวนเรื่องสำคัญที่พี่หลี่โม่กำลังทำอยู่ต่างหาก”

เฉินเสี่ยวถงพูดด้วยสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ