ใบหน้าของกู้ชิงหลินเปลี่ยนเป็นสีซีดขาว เสียงปืนอันดุเดือดทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว แล้วคิดอยากเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังหลี่โม่โดยสัญชาตญาณ
เฉินเสี่ยวถงดึงกู้ชิงหลินเข้ามา และเอ่ยด้วยสีหน้าปกติ “ถ้าไม่อยากตายก็อย่าเอะอะ ตอนนี้ถ้าเธอไปเกาะพี่หลีโม่ไว้ แล้วจะให้พี่หลี่โม่ขยับยังไง”
“เธอ… เธอพูดอะไร ทำไมตอนเธอกลัวแล้วไปเกาะเขาได้ แล้วฉันทำไม่ได้” กู้ชิงหลินพูดอย่างไม่พอใจ
“ฉันแค่อยากจะบอกว่าเธอมันโง่บรมเลย”
เฉินเสี่ยวถงพูดจบ มือขวาก็ซัดเข้าที่ต้นคอของกู้ชิงหลินอย่างแรง ทำให้กู้ชิงหลินหมอสติไปทันที
หลี่โม่เหลือบมองเฉินเสี่ยวถงด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เขารู้สึกตกตะลึงกับทักษะอันว่องไวของเฉินเสี่ยวถง
แต่เมื่อคิดถึงความเก่งกาจของลุงฝูที่ที่ติดตามเฉินเสี่ยวถงแล้ว หลี่โม่ก็ค่อนข้างโล่งใจ รู้สึกว่าเฉินเสี่ยวถงคงจะได้เรียนวิชากังฟูแท้ที่ใช้ป้องกันตัวจากสัตว์มาบ้าง
เฉินเสี่ยวถงยัดกู้ชิงหลินที่สลบไปใส่ในอ้อมแขนของคังเหวินซิน “เอ้า เอาสาวสวยไปกอดซะ ดูแลเธอให้ดีล่ะ”
“หา? ผม ผมกลัว”
คังเหวินซินตื่นตระหนกขึ้นมา พูดจาก็ยังตอบไม่ตรงคำถาม
“ฉันรู้ว่านายกลัว เลยให้นายกอดสาวสวยไว้ จะได้ช่วยให้คลายความกดดันไง”
คังเหวินซินเบะปาก ท่าทางราวกับจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อ เขากอดกู้ชิงหลินในอ้อมแขนเอาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว
อากวงก้มตัววิ่งเข้ามา ในมือยังถือปืนพกเอาไว้กระบอกหนึ่ง “คุณหลี่ ที่นี่ถูกคนล้อมไว้แล้ว พวกเราออกมาโดยไม่ได้พกอาวุธอะไรมาด้วย เราต้านทานกำลังของอีกฝ่ายไว้ไม่อยู่เลยครับ เดี๋ยวผมจะคุ้มกันพวกคุณถอยออกไปเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...