คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1

เพียะ!

เสียงตบดังก้องกระทบกับใบหน้าของ แคทเธอรีน โจนส์

“แกทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ พี่สาวของแกมีช่วงเวลาที่ยากลำบากมากกว่า 20 ปี และตอนนี้แกวางแผนที่จะแย่งผู้ชายไปจากเธอ แกช่างไร้ยางอายอะไรอย่างนี้!”

เธอปิดใบหน้าบริเวณที่โดนตบเอาไว้ แคทเธอรีนมองไปที่แม่ของเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณแม่ อีธานเป็นแฟนของหนู พวกแม่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ได้อย่างไร?”

แคทเธอรีนเพิ่งกลับมาที่บ้านหลังจากที่เดินทางไปติดต่อธุรกิจ แล้วก็ต้องมาพบกับพี่สาวที่หายไปนานของเธอ รีเบคก้า โจนส์ กำลังนั่งอยู่กับแฟนของเธอ อีธาน โลว์ บนโซฟา พี่สาวของเธอที่เพิ่งกลับมาได้ไม่นานกำลังกอดแขนของอีธานและดูเหมือนจะสนิทสนมกับเขา

ที่นั่งอีกด้านหนึ่งของโซฟามีทั้งรีเบคก้า และครอบครัวของอีธานที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

ความจริงแล้ว อีธานคือคนรักของแคทเธอรีนตั้งแต่สมัยยังเด็ก!

เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากมาหารีเบคก้าเพื่อถามเธอ อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วเธอกลับถูกแม่ของเธอตบหน้าอยู่ตรงนั้น!

“คุณแม่คะ ได้โปรดหยุดตีเคธี่” รีเบคก้าพูดด้วยท่าทางเป็นกังวล “มันเป็นความผิดของหนู หนูไม่ควรกลับมา...”

อีธานรีบโอบไหล่ของเธอเอาไว้ “ไม่รีเบคก้า เป็นความผิดของผม ผมปฏิบัติกับแคทเธอรีนเหมือนกับน้องสาวของผมมาโดยตลอด ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเข้าใจความรู้สึกที่ผมมีต่อเธอผิดไป”

ดูเหมือนกับว่ามีบางอย่างระเบิดในหัวของแคทเธอรีน ความรู้สึกเจ็บปวดที่แสนสาหัสนี้ ทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออก

น้องสาวอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมเขาถึงแอบสัญญากับเธอว่าจะอยู่ด้วยกันในอนาคต ถ้าเขาทำกับเธอเหมือนกับว่าเธอเป็นแค่น้องสาวของเขา?

“หุบปาก!” เธอรู้สึกว่าคำพูดเหล่านั้นเกินจะทานทน และพวกเขาก็ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง

“แกนั่นแหละที่เป็นคนที่ควรจะหุบปาก นี่คือวิธีที่แกควรจะใช้พูดกับพี่สาวของแกอย่างนั้นหรือ?” คุณนายโจนส์บอกกับเธอด้วยท่าทางบึ้งตึง “แกยอมให้รีเบคก้าบ้างไม่ได้หรืออย่างไร คิดว่าเธอผ่านความยากลำบากมา 20 ปี?”

แคทเธอรีนตกใจจนอ้าปากค้างเล็กน้อย

การยอมย่อมต้องมีขีดจำกัด ทำไมเธอถึงต้องยอมเลิกกับคนรักของเธอ? เธอเองก็ไม่ใช่นักบุญเหมือนกัน

เมื่อถึงจุดนั้น คุณนายโจนส์ก็ยืนขึ้นและบอกเธอด้วยท่าทางอมทุกข์เช่นกัน “มีอะไรอีกไหม? อีธานก็ไม่ได้รักแกเหมือนกัน ตอนนี้พวกเรายังต้องปรึกษากันถึงเรื่องงานหมั้นของรีเบคก้า ไสหัวไปได้แล้ว แกมันเป็นตัวรกหูรกตาของที่นี่”

แคทเธอรีนตัวสั่นเทา และมองไปที่อีธานที่ไม่สนใจเธอเลย จากนั้นเธอก็มองไปที่รีเบคก้าที่อยู่ใกล้กับเขา

ทันใดนั้นเอง เธอรู้สึกราวกับว่าถูกหัวเราะเยาะ

คนเหล่านี้คือคนที่เธอรักมากที่สุด ทว่าในขณะนั้นพวกเขาทุกคนกลับเข้าข้างรีเบคก้า

น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ

หลังจากที่เช็ดน้ำตาออกแล้ว แคทเธอรีนหันหลังและจากไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของเธอโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง

เธอเร่งความเร็วเมื่อเธอขึ้นไปบนรถ Maserati

ด้วยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เธอจึงจอดรถและโทรหาเพื่อนสนิทของเธอ เฟรยา ลินช์

“มาดื่มกันสักแก้วสองแก้ว”

เสียงของเธอแหบแห้งท่ามกลางเสียงสะอื้นของเธอ เฟรยาตอบตกลงในทันที “ได้ ฉันจะไปถึงที่นั่นอีกครู่เดียว”

...

เมื่อเฟรยาไปถึงยังผับ S1897 แคทเธอรีนก็ดื่มไวน์แดงหมดไปทั้งขวดเพียงลำพัง

“เธอมาได้ถูกเวลา มาดื่มด้วยกันเถอะ ฉันสั่งมาเยอะเลย เธอไม่ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านจนกว่าเธอจะดื่มหมด”

แคทเธอรีนโยนขวดเบียร์ให้เฟรยา

“เกิดอะไรขึ้น?” เป็นเรื่องยากสำหรับเฟรยาที่จะเห็นแคทเธอรีนทำตัวแบบนี้ เธอรู้สึกสงสารแคทเธอรีนมาก “อีธานอยู่ที่ไหนกัน? เขาไม่สนใจเธอเหรอ?”

เมื่อเอ่ยถึงชื่อของอีธาน แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่ามีมีดกำลังกรีดหัวใจของเธอ