คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 910

ในโรงพยาบาล

หน้าห้องฉุกเฉิน หลังจากที่เมลานีวางสายโทรศัพท์ เธอก็เอาแต่จ้องไปยังแคทเธอรีน

“ดูสิ่งที่เธอทําลงไปสิ เมื่อกี้ประธานคาวาดะกล่าวว่าจะมีการประชุมคณะกรรมการในสัปดาห์หน้า จากน้ำเสียงของเขาดูเหมือนว่าเขาต้องการนั่งในตําแหน่งประธาน”

แคทเธอรีนฟังเธออย่างเฉยเมยและเหลือบมองเธอ “ไม่เข้าใจอีกเหรอ? เธอคิดว่าคนอย่างประธานคาวาดะต้องการรับแค่ส่วนแบ่งเงินปันผลหลังจากเข้ามาร่วมในยูลคอร์ปอเรชั่นเท่านั้นหรือไง?”

“เธอ...” เมลานีโกรธมาก “แคทเธอรีน โจนส์ เธอตั้งใจทําเรื่องนี้ใช่ไหม? แน่ละ ท้ายที่สุดนามสกุลของเธอไม่ใช่ยูล เธอไม่สนใจว่ายูลคอร์ปอเรชั่นเป็นของใคร คนอย่างเธอสนใจแต่เงิน”

“เธออย่ามาทำพูด! ยังไงก็ตามแม้ว่าฉันเป็นผู้สืบทอดของพ่อ แต่พวกเธอทุกคนชอบทำเป็นเพิกเฉยต่อฉันและไม่ยอมรับฉันเลยในบริษัท ฉันแนะนำผู้ถือหุ้นว่าอย่าเปิดบริษัทร่วมทุนกับแคมโปสคอร์ปอเรชั่น แต่พวกเธอทุกคนไม่ยอมรับฟัง”

“ดังนั้นฉันจึงเกลี้ยกล่อมให้พ่อขายหุ้นของเขา นอกจากนี้เธอกับพ่อของเธอไม่ได้ตะบี้ตะบันยุคุณปู่ยอมให้เธอทั้งคู่กลับมาที่ยูลคอร์ปอเรชั่นหรือไง? เธอสมคบคิดกับผู้ถือหุ้นของบริษัทมานานแล้ว”

แคทเธอรีนพูดทั้งรอยยิ้มเสแสร้งบนใบหน้าของเธอว่า “ตอนนี้พ่อกับฉันก้าวจากไปแล้ว เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับยูลคอร์ปอเรชั่นอีกต่อไป เธอน่าจะมีความสุขนะ”

เมลานีอยากกระอักเลือด เธอจะมีความสุขได้ยังไง?

โจเอลมีสุขภาพไม่ดี ตราบใดที่นายท่านยูลอยู่ใกล้ ๆ เขาก็สามารถรั้งโจเอลไว้แน่นไม่ให้ไปไหน

แต่หากประธานคาวาดะเข้ามาร่วม คุณปู่จะกดดันเขาเพียงใดก็ไม่มีผล นอกจากนี้ประธานคาวาดะอาจไม่สนใจคุณท่านยูลเลยแม้แต่น้อย

“ลุงคะ ลุงไม่เห็นเหรอ? เมื่อกี้คุณปู่โกรธจนเป็นลม” เมลานีต้องหันความสนใจไปที่โจเอล “ถ้าคาวาดะเป็นประธานบริษัท คุณปู่อาจจะตายด้วยความโกรธก็ได้ เขาเป็นพ่อของลุงนะคะ”

“ฉันขายหุ้นไปแล้วและฉันไม่สามารถปล่อยให้แคทเธอรีนติดคุกได้” โจเอลตอบอย่างพอเป็นพิธีตามอารมณ์

“เดเมียน ยูลทนทรมาน แล้วพ่อของหนูก็ไม่ทนทรมานด้วยเหรอ? ภรรยาที่เขาแต่งงานด้วยสวมเขาให้สามีมาตั้งหลายสิบปี แม้แต่ลูกที่เขาเลี้ยงดูก็ไม่ใช่ลูกของเขาเอง ย่าเคยคิดถึงความรู้สึกของพ่อหนูไหม? เขาได้รับยาพิษที่ออกฤทธิ์ช้า และถึงกระทั่งตอนนี้ร่างกายของเขาก็ยังไม่หายดี”

“ปู่ของแกรู้ว่าร่างกายของเขายังไม่หายดี นั่นเป็นเหตุผลที่เขากลับไปที่ยูล คอร์ปอเรชั่น ทั้งที่อายุเขาปูนนี้” คุณย่ายูลกล่าวอย่างโมโห “ถ้าแกไม่ต้องการดูแลบริษัทก็สามารถมอบหุ้นให้กับเดเมียนได้ ทําไมถึงขายหุ้นให้กับคนอื่น? แกเข้าตาจนอยากได้เงินซะเหลือเกินใช่ไหม?”

“คุณย่าคะ ย่ายังไม่เข้าใจอีกเหรอคะ? ลุง... คิดว่าหลังจากที่คุณปู่กลับมาที่บริษัท ปู่ก็หยุดแคทเธอรีนจากการไต่ขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุด” เมลานีกล่าวยั่วยุ “ครั้งสุดท้ายที่แคทเธอรีนเข้ามาที่บริษัท คุณปู่ไม่ฟังเธอและตกลงที่จะร่วมมือกับแคมโปส คอร์ปอเรชั่น”

“เหลวไหล! ยูลคอร์ปอเรชั่นเป็นของแกหรือไง? ทําไมปู่ต้องฟังแกล่ะ?” คุณย่ายูลจ้องไปที่แคทเธอรีนด้วยความเบื่อหน่าย "แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?"

“แม่...” โจเอลโกรธขึ้นมา

“อะไรนะ? แกอยากจะเถียงกับฉันเรื่องลูกสาวนอกสมรสหรือไงกัน?” คุณย่ายูลอารมณ์เสีย