เมลานี่ดูประหม่าและกระซิบ “แม่คะ คุณชายใหญ่อารมณ์ของเขาค่อนข้างประหลาด หนูไม่รู้ว่าเขา...”
“ลูกต้องไป หากเขาไม่เห็นด้วย ก็ไปหาคุณย่าฮิลล์ ถึงเวลาพิสูจน์จุดยืนของเราในตระกูลยูลแล้ว” นิโคลาเตือนเธอ
ดวงตาของเมลานี่เป็นประกายและเธอก็พยักหน้า
...
ด้านหลังภูเขา ในสถานที่แข่งม้า
ม้าตัวผู้หล่อเหลาก็วิ่งไปมาอยู่บนพื้นหญ้า ชายคนที่อยู่บนหลังม้าถือแส้ยาว ชุดขี่ม้าสีดำที่หล่อเหลาของเขาทำให้เขาดูสง่างามและทรงเกียรติ ราวกับว่าเขาเป็นชนชั้นสูงขุนนางชาวยุโรป ร่างกายของเขาแผ่กระจายเสน่ห์แบบลูกผู้ชายอันน่าทึ่ง
ไม่นานนัก ม้าก็หยุดลงแล้วฌอนก็กระโดดลงจากหลังม้า เขาปลดกระดุมบางเม็ดบนปกเสื้อ
เหล่าผู้บริหารรีบรวมตัวกันรอบ ๆ เขา
“คุณชายใหญ่ ทักษะการขี่ม้าของคุณดีขึ้น และดีขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะครับ”
“คุณชายใหญ่ คุณช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่สามารถเอาชนะได้กระทั่งสายลม”
“...”
ฌอนมองดูพวกเขาอย่างไร้ความรู้สึก “เข้าเรื่องเลย”
ผู้บริหารคนหนึ่งเก็บความประหม่าไว้แล้วพูดว่า “คุณชายใหญ่ เมื่อไหร่คุณจะกลับไปที่ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเหรอครับ? คุณจากไปไม่ถึงสี่เดือน แต่กำไรของบริษัทเรากลับลดลง คุณชายรองไม่ฟังเราเลย และยืนกรานที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ในแบบของเขา โปรดกลับมาที่บริษัทเถอะครับ”
“คุณชายใหญ่ เราต้องการคุณ”
“บริษัทอยู่ไม่ได้หากไม่มีคุณครับ”
ฌอนหยิบน้ำที่เฮดลีย์ยื่นให้เขา และแตะปลายคาง ก่อนจะกลืนน้ำอึกใหญ่ ดวงตาของเขาเฉยเมย “เอาล่ะ ออกไปจากสายตาของผมได้แล้ว ผมจะกลับไปที่บริษัทสัปดาห์หน้า”
“เยี่ยมมากครับ ยินดีต้อนรับกลับมาครับ คุณชายใหญ่! เราจะออกไปจากสายตาของคุณเดี๋ยวนี้”
ผู้บริหารกลับไปอย่างอารมณ์ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...