คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 296

ผู้หญิงมองแต่อะไรผิวเผิน

ฌอนยกแส้และสั่งม้าออกไป

รูปร่างสง่างามและหล่อเหลาของเขา ทำให้ตาของเมลานี่พร่ามัว เขาเป็นอสูรในหมู่มนุษย์ เมื่อเธอมองเห็นเขาแล้ว เธอก็ไม่สามารถเห็นใครอื่นได้อีกเลย

เธอต้องได้แต่งงานกับเขา

...

ในสำนักงาน

ผู้จัดการทั่วไปวูล์ฟรายงานต่อแคทเธอรีนด้วยใบหน้าที่หดหู่ “ประธานโจนส์ ที่ดินแนวชายฝั่งถูกมอบให้ คอสมอส คอร์ปอเรชั่น แล้ว”

แคทเธอรีนตะลึง “เมื่อวานไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าพิธีการยังไม่ถูกจัดการเหรอ?”

“ผมได้ยินมาว่าคุณชายฮิลล์คนโตมีส่วน คอสมอส คอร์ปอเรชั่น เป็นอุตสาหกรรมภายใต้ครอบครัววิคส์ ผมได้ยินมาว่าตอนนี้ครอบครัววิคส์อยู่กับครอบครัวฮิลล์แล้วตอนนี้”

ผู้จัดการทั่วไปวูล์ฟมีใบหน้าที่ขมขื่น “เราใช้เงินมากมายไปกับที่ดินผืนนี้ แต่ตอนนี้มันสูญเปล่า”

แคทเธอรีนเงียบและไม่ได้พูดอะไรอยู่เป็นเวลานาน

เธอรู้ดีว่าครอบครัววิคส์อยู่กับครอบครัวฮิลล์ได้อย่างไร

เธอไม่ได้คาดหวังจริง ๆ ว่าฌอนจะช่วยครอบครัววิคส์โดยไม่ลังเลเลย เธอคิดว่าอย่างน้อยเขาน่าจะนึกถึงความรักที่พวกเขาเคยมีร่วมกันในอดีต...

ไม่ ไม่มีความรักเลย

“เราเปลี่ยนที่ดินได้ไหม” แคทเธอรีนถาม

“ทุกคนกำลังพัฒนาที่ดินตรงนั้น ยังมีที่ดินอยู่ แต่มันแพงเกินไป ตามงบประมาณของบริษัท เราจะไม่สามารถทำกำไรได้” ผู้จัดการทั่วไปวูล์ฟพูดอย่างเศร้าโศกว่า “ประธานโจนส์ บางทีเราไม่ควรพัฒนาในแคนเบอร์รา เราเป็นคนนอก มันจึงยากเกินไปที่จะเข้าสู่แวดวงนี้

“ถ้าพวกเราเบียดเข้าไปไม่ได้ ก็เปลี่ยนวิธีการ มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ฮัดสันสามารถพัฒนาได้ในหลายสาขา การแพทย์ การเงิน การท่องเที่ยว… เมืองนี้มีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับเส้นทางระหว่างประเทศ มันจึงมีโอกาสทำเงินได้ทุกที่” แคทเธอรีนพูดเบา ๆ “มีเพียงการกระจายความเสี่ยงเท่านั้น ที่จะทำให้เราไม่กลัวว่าจะถูกกำจัดในอนาคต”

ผู้จัดการทั่วไปวูล์ฟตกตะลึง "คุณพูดถูก ผมจะเรียกประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที”