คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1054

ฌอนพูดไปแววตาของเขาก็มีแต่ความเย็นชาเฉยเมย

มันมีทั้งความอาฆาตเกลียดชังและขยะแขยงอย่างที่เชสเตอร์ไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ ๆ ฌอนถึงเกลียดซาร่ามากขนาดนี้ เป็นเพราะว่าคดีลักพาตัวโลแกนก่อนหน้านี้หรือไง? เขาได้แต่สงสัยเนื่องจากไม่มีหลักฐานอื่นใดเลยที่จะพิสูจน์ว่าซาร่านั้นอยู่เบื้องหลัง

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" เชสเตอร์ถาม

"ถ้าฉันบอกไปนายจะเชื่อฉันไหมล่ะ?" ฌอนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ร็อดนีย์เชื่อหล่อน เขาไม่เชื่อฉันเลยแม้แต่น้อย”

คิ้วที่หล่อเหลาของเชสเตอร์ขมวดเล็กน้อย “เล่าให้ฉันฟังซิ ร็อดนีย์รักซาร่ามากไป เรื่องบางเรื่องถ้าใช้อารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องจะวิเคราะห์อย่างชัดเจนไม่ได้”

“เมื่อก่อนฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” ฌอนหัวเราะเยาะและชี้ไปที่สมองของเขาเอง “เมื่อสามปีที่แล้วซาร่าสะกดจิตฉันตอนที่เธอทำการรักษา ฉันไปถามศาสตราจารย์ลินคอล์นที่เคยรักษาฉันตอนที่ยังเด็กมาแล้วล่ะ”

“มีการสะกดจิตแบบโบราณประเภทหนึ่งในประเทศวายที่สามารถเข้าไปกระตุ้นที่ความรู้สึกของใครบางคนได้เหมือนทำกับหุ่นยนต์ จากนั้นนายก็สามารถชักใยชี้นำอะไรก็ตามที่นายต้องการให้พวกเขารู้สึก และยัดเยียดมันเข้าไปในคนผู้นั้นเพื่อเปลี่ยนแปลงพวกเขา ถึงตอนนี้นายเข้าใจไหมว่าเมื่อสามปีก่อนทําไมจู่ ๆ ฉันก็อยากจะหย่าขึ้นมาแล้วไปอยู่กับซาร่าซะ”

เชสเตอร์อึ้งไปเล็กน้อย “นายคิดมากไปหรือเปล่า? ถ้ามันจริงล่ะก็ ก่อนหน้านี้นายไม่สังเกตมันเลยเหรอ?”

“ใช่ นั่นล่ะคือสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับการสะกดจิตนี้ นายเป็นคนบอกฉันเองว่าฉันเคยกินเคเอฟซีกับแคทเธอรีนและฉันหักขาของคุณชายเคลลี่และคนอื่น ๆ เพื่อเธอไม่ใช่เหรอ? ฉันเริ่มพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฉันจึงไปเมลเบิร์นเพื่อตรวจสอบ ฉันได้ไปพบเชสและพี่เลี้ยงที่เคยทําอาหารให้ฉันในเมลเบิร์นมาแล้วล่ะ”

“สิ่งที่พวกเขารู้เขาเห็นนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความทรงจําที่ฉันมีอยู่ในใจ ความทรงจําของฉันเต็มไปด้วยความผิดต่าง ๆ ของแคทเธอรีน ซึ่งความทรงจําเหล่านั้นทําให้ฉันเกลียดเธอ ฉันหลงคิดไปว่าเธอเข้าหาฉันเพราะว่าเธอไร้สมองและเธอก็โลภตาโตอยากครอบครองสถานะของฉัน!”

ฌอนยิ้มอย่างขมขื่น “นั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด มันรักษาก็ไม่ได้ด้วยเพราะว่าอัตราความสําเร็จของการรักษายังต่ำมาก เพียงแค่ 0.01% เท่านั้น ซึ่งหากมันล้มเหลวฉันก็จะกลายเป็นคนเสียสติด้วยนะ”

การแสดงออกของเชสเตอร์ดูสับสนและสิ้นหวัง ไม่น่าแปลกใจหรอกที่ร็อดนีย์ไม่เชื่อฌอนเพราะมันอุกอาจผิดธรรมดาไปมาก

เฮดลีย์ทนไม่ไหวจึงพูดขึ้นมาว่า “คุณชายจิวเวลครับ คุณชายใหญ่พูดถูก อันที่จริงแล้วคุณโจนส์กับผมสังเกตเห็นตั้งแต่สามปีที่แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณชายใหญ่ เราได้ไปถามบรรดานักจิตวิทยาและแพทย์ชั้นนําหลายท่านและพวกเขาทั้งหมดก็บอกตรงกัน ดังนั้นเราจึงเลิกล้มที่จะพยายามรักษาเขา เราคาดหวังแค่เพียงเล็กน้อยแต่ว่าจู่ ๆ เขาก็เพิ่งจะทําลายคาถาขึ้นมาได้ในตอนนี้”

“เชสเตอร์ นายกับร็อดนีย์ไม่ได้อยู่กับฉันตลอดเวลา ไม่เหมือนเฮดลีย์และแคธี่ที่อาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกันกับฉันทุกวัน นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทําไมนายถึงไม่ได้สังเกตเห็น”

ฌอนพูดแผ่วเบาว่า “ยิ่งไปกว่านั้นฉันเคยอยู่กับซาร่ามากว่าสิบปี ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกนายจะคิดไปว่าฉันยังไม่ลืมเธอ แต่ลองคิดดูนะว่าฉันเคยลืมเลือนความทรงจําต่าง ๆ เกี่ยวกับร็อดนีย์และนายไหมล่ะ?”