คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1056

สรุปบท บทที่ 1056: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!

ตอน บทที่ 1056 จาก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1056 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! ที่เขียนโดย ทะเลใต้ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“ใช่แหละ แต่หลังจากนั้นนายถูกสะกดจิตและหัวฟัดหัวเหวี่ยงเมื่อฉันบอกนายถึงเรื่องนี้ นั้นยังเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกได้ด้วยแหละว่ามีบางอย่างผิดปกติมากจนฉันไม่กล้าพูดถึงมันอีกเลย”

เฮดลีย์เสริมว่า “ตอนนั้นเป็นไปได้ว่าคุณสงสัยว่าซาร่าได้ทำการเปลี่ยนเถ้าของเจนนิเฟอร์จึงบอกให้ผมตรวจสอบดู ซึ่งคนจากแผนกประเมินวิเคราะห์ได้บอกมาว่ามันอาจเป็นขี้เถ้าของแมวหรือสุนัขน่ะครับ”

“ซาร่าเปลี่ยนเถ้าของเจนนิเฟอร์ไปเป็นของแมวหรือสุนัขงั้นเรอะ?” เชสเตอร์ตัวแข็งไปทีเดียว

เขายอมรับว่าเขาไม่ใช่คนประเภท "ใจดี" แต่การถึงกับสลับขี้เถ้าของร่างผู้วายชนม์กับของสุนัขได้ลงคอแล้วคนผู้นั้นวิกลจริตจิตเสื่อมถึงเพียงไหน? “ดังนั้นโกฐที่ถูกฝังไว้กับพ่อของซาร่าก็แค่...ขี้เถ้าของสัตว์เหรอ?”

"คุณจะพูดอย่างนั้นก็ได้ครับ" เฮดลีย์พยักหน้า

ฌอนและเชสเตอร์ทั้งคู่ต่างก็พูดไม่ออกพอกัน

หลังจากเงียบไปนาน เชสเตอร์พูดด้วยเสียงต่ำว่า “บางที...โทมัสมันทำแหละน่า”

“นายไม่เชื่อว่าเธอจะเลวได้ขนาดนั้นเหรอไง?”

ฌอนไม่กล้าเชื่อใจซาร่าอีกแล้ว “ฉันรู้จักเธอมานานที่สุดแต่เธอก็ยังกล้าเสี่ยงทําลายฉันด้วยการสะกดจิตฉันจนได้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับโลแกนก็เป็นฝีมือของเธอเช่นกันเป็นแน่ โทมัสน่ะฉลาดขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ใช่ โทมัสน่ะแย่แต่จากวิธีที่เขาบริหารนีสัน คอร์ปอเรชั่น นายสามารถบอกได้เลยว่าเขาไร้สมอง ถ้าเขามีสมอง นีสันคงไม่หยุดชะงักไปถึงแม้ฉันจะสนับสนุนพวกเขามาหลายปีแล้วก็ตาม ถ้าเราไม่ได้ไปประกันตัวเขาออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาคงได้ติดคุกไปนานแล้ว”

เชสเตอร์ถอนหายใจยาว “เรารู้จักซาร่ามากว่าสิบปีแล้ว ในใจฉันเธอเป็นสาวน้อยแสนดีเสมอ เธอเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร? หรือเป็นเพราะเธอเผชิญเรื่องต่าง ๆ มากมายในช่วงสองสามปีที่เธออยู่ในสหรัฐ?”

“บางทีเธอเปลี่ยนไป หรือบางที... เธอเป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้วเพียงแต่เราไม่เคยเห็นมัน เธอเก่งที่สุดในการซ่อนเร้นตัวตนของเธอ”

ทันใดนั้นฌอนก็พูดขึ้น “นึกดูแล้วตอนที่เรายังเด็ก เรามักตั้งแง่กับแชริตี้เพื่อปกป้องซาร่า เพราะเราคิดว่าเธอเอาแต่รังแกซาร่าเสมอ บางทีแล้ว...”

ใบหน้าหล่อเหลาของเชสเตอร์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ชื่อ “แชริตี้” ต้องห้ามสําหรับเขา “นายคิดว่าซาร่าเป็นคนใส่ร้ายแชริตี้ด้วยเหรอ?”

ฌอนมองเขาอย่างสับสน “ฉันไม่รู้ ฉันก็แค่คาดเดาไป”

เมื่อก่อนเขาเป็นคนใจเย็นอย่างมาก แต่ในขณะนั้นจิตใจของเขากําลังคิดถึงแต่สิ่งที่ฌอนบอก

อาจจะ...

ฌอนพยายามจะบอกอะไร? บางทีแชริตี้อาจไม่เคยรังแกซาร่ามาก่อนเลยก็ได้และทั้งหมดล้วนเป็นการกระทําที่วางแผนเล่นละครโดยซาร่า?

ฮึ ว่าแต่หลักฐานอยู่ไหน?

เพียงแค่เพราะพวกเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ ทางสายเลือดเหรอ?

รถแล่นบนถนนได้ครู่เดียวในที่สุดเขาก็หักพวงมาลัยเพื่อไปยังสุสานในเขตชานเมืองหลวง

เมื่อเขามาถึงที่หลุมฝังศพของบอริสและเจนนิเฟอร์ เขาก็เห็นว่าพวกเขาได้ถูกขุดนำขึ้นมาแล้ว โกฐสองใบที่อยู่ข้างในนั้นหายไป

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!