วันรุ่งขึ้น
แคทเธอรีนลาหยุดวันหนึ่งเพื่อไปหน่วยสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาเป็นเพื่อนเฟรยา
หลังจากดูรายงานผลอัลตราซาวนด์และผลตรวจเลือดแล้ว คุณหมอกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการทําแท้งคุณก็
สามารถทําได้เลยในบ่ายวันนี้ครับ”
"บ่ายนี้เหรอคะ?" ดวงตาของเฟรยาเบิกกว้าง "เร็วจังค่ะ..."
เธอคิดว่าคงจะใช้เวลาสองสามวัน ดังนั้นเธอจึงยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย "มันจะเจ็บ
มากไหมคะ?"
“แน่นอนว่าเลี่ยงความเจ็บปวดไม่ได้ แต่หากคุณกลัวเจ็บจริง ๆ คุณเลือกวางยาสลบก็ได้นะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นวางยาสลบฉันเถอะค่ะ” เฟรยาพยักหน้าอย่างใจลอย
ทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้องให้คําปรึกษา จู่ ๆ เธอก็เจอหน้าเวนดี้ เจสสิก้า และเจสันที่กำลัง
มารออยู่ที่ข้างนอก
“เฟรยาจ๊ะ ป้าได้ยินมาว่าหนูท้อง”
เวนดี้เดินเข้ามาหาเธออย่างยิ้มแย้มด้วยความดีใจ เธออยู่ในวัย 50 เพื่อน ๆ ของเธอล้วนเป็นคุณย่าคุณยายกันหมดแล้ว มีเพียงลูกชายสองคนของเธอเท่านั้นที่ยังไม่ได้มีหลานให้เธอสักคน เมื่อวานนี้พอเธอรู้ว่าเฟรยาท้องแล้ว เธอก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับทั้งคืน
“ป้าเวนดี้คะ พวกคุณรู้ได้ยังไงกัน?” เฟรยารู้สึกจนปัญญา สถานการณ์นี้ทําให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นลางไม่ดี
“เมื่อวานนี้ตอนที่เธอมาตรวจคัดกรองทารกในครรภ์มีสมาชิกคนสนิทครอบครัวของเราคนหนึ่งเห็นเธอน่ะ” ถึงยังไงเจสสิก้าก็ไม่ได้เปิดเผยว่าเป็นเชสเตอร์
แคทเธอรีนกับเฟรยาสบตากันและยังคงนิ่งเงียบ
“ลุงเจสัน ป้าเวนดี้ ป้าเจสสิก้าคะ หนูไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินค่ะ”
เฟรยากล่าวต่อไปอย่างจริงจังว่า “หนูไม่เปลี่ยนใจหรอกถึงแม้ว่าพวกคุณจะพยายามโน้มน้าวหนูทั้งหุ้นและเงินก็ตาม อันที่จริง 100 ล้าน 100 พันล้าน และล้านล้านดอลลาร์มีผลสร้างความแตกต่างกับหนูนิดเดียวเอง แม้ว่าครอบครัวของหนูไม่ร่ำรวยเท่าครอบครัวสโนว์ แต่หนูพอใจกับสิ่งที่หนูมีค่ะ”
เจสันถอนหายใจ คําพูดของเฟรยาทําให้เขาชื่นชมเธออย่างมาก
นี่คือผู้ที่เข้าข่ายได้รับการเลี้ยงดูมาในครอบครัวที่สงบสุข อิ่มเอม และร่ำรวย แต่ทว่าร็อดนีย์พลาดที่จะมองเห็นถึงผู้หญิงคนนี้ น่าเสียดายจัง
“ถ้าเธอต้องการให้ตระกูลลินช์ล่มสลายล่ะก็เดินหน้าทำแท้งเด็กไปเลยนะ” เจสสิก้าพูดกรรโชกขึ้นมาทันที
"คุณป้าหมายถึงอะไรเหรอคะ?" เฟรยาจ้องไปยังเจสสิก้าอย่างโกรธเคือง พวกเธอก็ผู้หญิงกันทั้งคู่แล้วทําไมเธอถึงได้ทําตัวยังกับปีศาจ?
“จริงสินะบางทีเงินและอํานาจไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้ แต่ครอบครัวของเธอล่ะ?” ด้วยใบหน้างดงามของเธอ เจสสิก้าพูดต่อไปอย่างไม่แยแส “ฉันสามารถทําให้การทุ่มเททำงานหนักหลายปีของตระกูลเธอล่มสลายจมลงไปในพริบตาได้เลยนะ ฉันสามารถปล่อยให้ครอบครัวของเธอตกระกำลำบากขัดสนเงินทองและไม่สามารถใช้วันเวลาที่เหลืออยู่ได้อย่างสงบสุข ด้วยความสามารถของเรา เราสามารถทําให้มันเกิดขึ้นได้ด้วยเพียงแค่เอ่ยปากออกคำสั่งไป”
"เธอนี่เป็นปีศาจหรือไง?" เฟรยาไม่สามารถทนเธอได้อีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...