คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 113

“...”

แคทเธอรีนถูกห้อมลอมไปด้วยนักข่าวจำนวนมากที่ถือไมโครโฟนเอาไว้ในมือ

เธออยากอธิบาย ทว่าไม่มีใครสนใจเธอเลย พวกเขายังผลักเธอทั้ง ๆ ที่เธอสวมรองเท้าส้นสูง ในที่สุดเธอก็ถูกผลักจนล้มลงไปกับพื้น

ไม่มีนักข่าวคนใดช่วยเธอให้ลุกขึ้นมา พวกเขามัวแต่สนใจกับการถ่ายรูปเธอ

“พวกคุณมัวทำอะไรอยู่? ออกไปให้พ้นทาง!”

อีธานที่มาได้ทันเวลา เขาทันได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพอดี เขาผลักนักข่าวออกทันทีและช่วยแคทเธอรีนให้ลุกขึ้น “เป็นอะไรไหมเคธี่?”

แคทเธอรีนรู้สึกหดหู่เมื่อเห็นเขา แน่นอนว่าพวกนักข่าวเริ่มรู้สึกสนอกสนใจขึ้นมาทันที

“นั่นอีธานหนิ! เขารีบมาที่นี่ทันที!”

“ก็ใช่น่ะสิ พวกเขาทั้งสองคนแอบคบกัน”

“น่ารังเกียจอะไรขนาดนี้!”

อีธานรู้สึกโกรธมากเมื่อแคทเธอรีนและเขาโดนดูถูก “ระวังคำพูดคำจาของคุณไว้ด้วย เรื่องทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ผมเองที่เป็นคนทิ้งเธอ คนที่ผมทำร้ายคือแคทเธอรีน ไม่ใช่รีเบคก้า”

“ฮื้อ ก็แน่ล่ะ คุณต้องปกป้องแคทเธอรีนเพราะว่าคุณรักเธอ”

“รีเบคก้าช่างน่าสงสารอะไรอย่างนี้!”

“นั่นน่ะสิ รีเบคก้าโชคร้ายจริง ๆ ที่มีน้องสาวแบบนี้!”

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธอีธานที่เข้ามาสร้างปัญหาในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้

แคทเธอรีนและอีธานไม่สามารถแทรกตัวออกไปได้ และที่แย่ไปกว่านั้น ผู้คนที่ปิดกั้นทางออกของพวกเขาเริ่มก้าวร้าวขึ้นเรื่อย ๆ

ท่ามกลางความโกลาหล เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รีบเข้ามาไล่นักข่าวให้ออกไป

เวสลีย์เบียดตัวเดินผ่านช่องว่างเข้าไปแล้วก็พบแคทเธอรีนที่ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง จากนั้นเขาก็บอกนักข่าวด้วยความโกรธ

“นี่พวกคุณกำลังสัมภาษณ์หรือสอบปากคำเธอ? คุณกำลังรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ด้วยการใช้ความรุนแรงอย่างนั้นเหรอ? พวกคุณมีจรรยาบรรณนักข่าวหลงเหลืออยู่อีกไหม?”