คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 162

ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากัน “เรื่องนี้ไม่มีอะไรน่าสงสัย แล้วผู้ชายที่พาแคทเธอรีนไปที่นั่นล่ะ? ตอนนั้นเขาดูไม่เป็นอะไรเลยนะ”

“เขาอ้างว่าเขาได้รับหน้าที่พาคุณโจนส์เข้าไปทำการวัดเท่านั้นครับ ระหว่างทาง พวกเขาทั้งสองคนมัวแต่พูดคุยกันจนเขาลืมนำหมวกนิรภัยมาให้คุณโจนส์ครับ”

“มัวแต่คุยอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนชี้ไปที่ผ้าห่มที่เขาจ้องมองอยู่ แล้วประชดประชันขึ้นทันที

เฮดลีย์รู้สึกอึดอัดใจ ฌอนจะรู้สึกหึงหวงเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้หรือเปล่า? “นี่เป็นวิธีที่พนักงานขายนิยมใช้กัน พวกเขาพูดพล่อย ๆ ไม่คิดยิ่งกว่าใคร ๆ”

“ยังไงเขาก็ต้องแสดงความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้” ฌอนพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “ส่งหมายฟ้องไปให้ฮัดสัน หากข้อเสนอค่าเสียหายของฮัดสันไม่เป็นที่น่าพอใจ ฉันจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป”

“ได้ครับ”

ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนนำจานมาวางบนโต๊ะ เมื่อรู้ว่าเฮดลีย์มา หญิงสาวก็ตกใจ “ฉันขอโทษนะคะ ฉันทำอาหารไว้สำหรับสองที่เท่านั้น”

“ไม่เป็นไรครับ ผมทานมาเรียบร้อยแล้ว ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ” เฮดลีย์กวาดสายตาดูจานอาหารบนโต๊ะซึ่งสร้างความตกใจให้กับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุณชายฮิลล์รับประทานอาหารธรรมดา ๆ ที่โรงพยาบาล ความจริงแล้ว อาหารที่ฌอนรับประทานต้องมีหลากหลายมากกว่าสิบจาน

แล้วสิ่งที่ทำให้เฮดลีย์ตกใจมากยิ่งขึ้นไปอีกคือคุณชายฮิลล์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้

หลังจากที่แคทเธอรีนวางจานทั้งหมดลงบนโต๊ะแล้ว หญิงสาวก็ชำเลืองมองไปยังมือซ้ายของฌอนซึ่งยังคงใช้การได้อยู่ “คุณจะให้ฉันป้อนไหมคะ? หรือคุณจะทานเอง?”

“พูดอะไรไร้สาระ ผมจะทานด้วยมือข้างซ้ายได้ยังไง?” คิ้วของฌอนย่นเข้าหากัน

ริมฝีปากของเฮดลีย์กระตุกขึ้น “โธ่ คุณชายฮิลล์ครับ จริง ๆ แล้วมือซ้ายของคุณใช้งานได้ถนัดกว่ามือขวาอีกนะครับ”

“ออกไปเดี๋ยวนี้เลย” ฌอนจ้องไปที่เฮดลีย์อย่างไม่เป็นมิตร

“ครับ ครับ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ” เฮดลีย์รีบออกไป

“ทำไมคุณถึงชอบดุเฮดลีย์นักล่ะคะ? ฉันคิดว่าเขาออกจะดี” แคทเธอรีนอดที่จะเห็นใจเฮดลีย์ไม่ได้

“เขาดีอย่างนั้นเหรอ?” แววตาของฌอนฉายแววน่ากลัวออกมา “เขาดีกว่าผมอีกเหรอ?”