ฌอนเพิ่งพูดจบหลังจากนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู แคทเธอรีนเห็นคำว่า ‘คุณยาย’ ที่บนหน้าจอ
ฌอนเดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์ “คุณยาย มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ยายจะโทรหาหลานโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เลยหรือไง? หลานยุ่งอยู่กับอะไรทั้งวี่ทั้งวัน? หลานไม่ได้กลับมาที่คฤหาสน์หลังเก่ามาหลายวันแล้วนะ แม่ของหลานกลับมาแล้ว ตอนกลางคืนหลานนอนค้างที่คฤหาสน์ได้”
ฌอนมองไปที่ประตูห้องนอนแล้วปฏิเสธ “ผมไม่ว่าง”
“ประชุมที่บริษัทหลานก็ไม่ว่าง แล้วหลานก็ยังไม่ว่างตอนที่เมลานี่ชวนหลานไปเดท หลานกำลังทำบ้าอะไรอยู่?” คุณผู้หญิงฮิลล์พูดด้วยความโกรธ “หลานต้องกลับมา ทั้งครอบครัวจะได้ทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตา”
ฌอนประชดประชัน “แค่ทานอาหารจริง ๆ เหรอครับ? หรือคุณยายอยากบังคับให้ผมพาเลียมกับมา?”
คุณผู้หญิงฮิลล์ถอนหายใจออกมา “ฌอน ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เป็นเพราะคุณตาของหลานและยายกดดันขัดขวางไม่ให้แม่ของหลานเข้ามาจัดการเรื่องงานในบริษัท เพื่อให้หลานและเลียมได้อยู่ในบริษัท ทุกคนต่างรู้ดีว่าเลียมไม่ใช่คู่แข่งของหลานเลย และเราทุกคนกำลังช่วยหลาน ถ้าหลานไปมีเรื่องกับลีอา ต่อไปหลานจะไม่ได้ทำอะไรได้ง่าย ๆ อีกแล้วเมื่อลีอากลับมาที่บริษัท”
“...”
ฌอนประชด “ได้ ผมจะให้กลับมา”
“ดีแล้ว” คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกดีใจมาก “แล้วเมื่อไรหลานจะมาทานอาหารเย็นกับยายล่ะ?”
“ตอนนี้ผมยังไม่ว่างครับ”
คุณผู้หญิงโกรธรู้สึกโกรธ “หลานไม่เคยเต็มใจมาทานอาหารเย็นกับยายเลยนะ หลานออกไปนอนกับผู้หญิงข้างนอกใช่ไหม? อย่าคิดว่าฉันแก่นะ ฉันรู้มาว่าแกพาผู้หญิงคนหนึ่งไปที่โอเอซิส อินเตอร์เนชั่นแนล และค้างคืนที่นั่น”
ฌอนหัวเราะออกมาด้วยความเย็นชา ต้องเป็นเมลานี่ที่ไปฟ้อง มีแค่เธอเท่านั้นที่เห็นเหตุการณ์ในวันนั้น และทุกคนใกล้ตัวเขารู้ว่าจะต้องสงบปากสงบคำของพวกเขาอย่างไร “ไม่ใช่เรื่องปกติที่ผู้ชายทำกันเหรอครับ?”
“หลานคบอยู่กับเมลานี่ไม่ใช่เหรอ?”
“ผมไม่สนใจเธอแล้ว ตอนนี้ต้องวางแล้วครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...