คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 437

คุณผู้หญิงฮิลล์อุตส่าห์เตรียมตัวเองสำหรับความไม่เป็นมิตรของฌอนระหว่างทางมาที่นี่ แน่นอนว่าเธอไม่ได้คาดคิดว่าจะเห็นเขาในท่าทางสงบและเบิกบานอย่างเป็นธรรมชาติเช่นนี้

คู่รักหนุ่มสาวสังเกตเห็นหญิงชราเมื่อพวกเขาเข้ามาในบ้าน

ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของฌอนก็หายไป ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเฉยเมยและการตั้งรับ

คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกราวกับว่ามีเข็มกำลังทิ่มแทงหัวใจของเธอ

“สวัสดีค่ะ คุณยาย” แคทเธอรีนทักทายหญิงชราด้วยความอ่อนโยนกับว่าไม่เคยมีเรื่องราวเกิดขึ้นระหว่างพวกเขามาก่อน

หญิงชราเพียงแต่มองเธอด้วยสายตาเย็นชา ปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็น

ความไม่ไว้วางใจปกคลุมไปทั่วใบหน้าของฌอน “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อที่จะหยาบคายกับภรรยาผม อย่างนั้นก็เชิญออกไป”

“แก...” คุณผู้หญิงฮิลล์พูดตะกุกตะกักไปด้วยความโกรธ “ฉันเป็นยายของแกนะ แกจะมีความสุขหลังจากที่เห็นฉันตายเท่านั้นหรือไง?”

“ทั้งหมดที่ผมรู้คือครอบครัวฮิลล์เป็นคนซ้ำเติมบาดแผลของผม ผมจะยังติดอยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวชถ้าไม่ใช่เพราะเคธี่” มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มประชดประชัน “ถ้าพวกคุณทั้งหมดยังเห็นผมเป็นครอบครัว งั้นอย่างน้อยที่สุดที่พวกคุณสามารถทำได้คือแสดงความเกรงใจต่อเธอบ้าง”

คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกหงุดหงิด

แคทเธอรีนพูดอย่างนุ่มนวลเมื่อเห็นแบบนั้น “คุณยายคะ ฉันควรจะเป็นคนที่รู้สึกโกรธที่ใบหน้าของฉันเสียโฉมเพราะครอบครัวของคุณนะคะ ฉันสมควรได้รับสิ่งไม่ดีทั้งหมดนี้ เพียงเพราะฉันมาจากครอบครัวที่ไม่มีอำนาจเท่ากับครอบครัวฮิลล์เหรอคะ?”

คุณผู้หญิงฮิลล์อ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฌอนขัดจังหวะขึ้นมาก่อนที่เธอจะมีโอกาสนั้น “ผมเป็นคนตามรังควานเธอมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นหยุดคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์ เธอไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผมเลยตอนที่เธอเจอผมครั้งแรก ผมยังเดทกับเมลานี่หลังจากนั้นเพื่อทำให้เธอหึงอีกด้วย”

“แกทำแบบนั้นกับเมลานี่ได้อย่างไร?” เสียงของหญิงชราเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจ