คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 439

“ฌอนนี่คะ ฉันก็มีคุณย่าด้วยเหมือนกัน ตอนที่ท่านจากไปฉันเสียใจที่ไม่ได้ใช้เวลากับเธอ มากกว่านั้น ครอบครัวคือเลือดเนื้อเชื้อไข และมันยากมากที่จะตัดขาดพวกเขาออกไป เพราะคุณ ฉันจึงสามารถอดทนอดกลั้นและให้อภัยพวกเขาได้ ตราบใดที่มันจะทำให้คุณมีความสุข” แคทเธอรีนมองเข้าไปในดวงตาของฌอนด้วยสายตาจริงจัง

เขาถูกกระตุ้น

อารมณ์ที่ถูกกดไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจของเขาปะทุราวกับภูเขาไฟ

เขาก้มศีรษะลงจูบเธออย่างหลงใหลที่ริมฝีปาก “ผมขอโทษนะ ที่รัก”

'เพื่อทำให้คุณผ่านสิ่งนี้ไปได้' ใบหน้าของเธอเสียโฉมโดยครอบครัวฮิลล์ แต่เธอก็ยังอดทนต่อพวกเขาเพื่อตัวเขาเอง

นั่นไม่จำเป็นเลย เขาสัญญาว่าจะทำให้พวกเขาต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอ

รวมถึงวาเลรี่ด้วย

“วันหนึ่งผมจะหาคนมาดูแลใบหน้าของคุณ ผมจะรักคุณไปตลอดชีวิตที่เหลือเองครับ”

แคทเธอรีนหลับตาลง ในเวลานี้เธอรู้สึกเข้มแข็งและสงบสุข

มันไม่สำคัญว่าใบหน้าของเธอเสียโฉม สิ่งที่สำคัญคือเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันเลย

...

วันต่อมา

แคทเธอรีนไปทำงานที่บริษัท

จากนั้นเฮดลีย์ก็ปรากฏตัวพร้อมกับพยาบาลสองสามคน มีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาพูด “คุณชายฮิลล์คนโต พยาบาลเหล่านี้ถูกคคัดเลือกจากผู้อำนวยการโรงพยาบาลครับ”

ฌอนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่อยู่เงยหน้าขึ้น

อาการเจ็บป่วยทางจิตใจของเขาไม่ใช่สิ่งที่จะรักษาให้หายได้ภายในสองสามวัน แคทเธอรีนมีงานที่ต้องทำ ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสามารถดูแลเขาได้ตลอดเวลา เพื่อป้องกันไม่ให้เขามีอาการกำเริบอีก มันดีที่มีพยาบาลที่ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างเหมาะสมอยู่ที่บ้านเพื่อคอยจับตาดูเขา

อย่างไรก็ตาม เขาดูฟุ้งซ่านเมื่อหันไปเห็นในหน้าที่สวยงามเป็นพิเศษ