คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 469

ความรู้สึกที่สับสนผุดขึ้นภายในหัวใจของฌอน เมื่อเขาเห็นผ้าพันแผลพันอยู่รอบศีรษะของป้าจัสมิน “ป้าควรพักผ่อนที่บ้าน ผมจะให้เฮดลีย์จ้างผู้ดูแลให้ผม...”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณชาย ดิฉันเห็นคุณอยู่ในสภาพแบบนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกเป็นห่วงค่ะ” จากนั้นเธอจึงขยับริมฝีปากเพื่อจะพูดอะไรบางอย่างทว่าก็เปลี่ยนใจ

เมื่อคิดว่าเธอคงกลัว เขาจึงพูดขึ้นอย่างนุ่มนวล “ขอโทษนะครับ...”

“ดิฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณผู้หญิงเธอเข้าใจคุณชายผิด” เธอพูดขึ้น “คืนนั้นที่พวกคุณทะเลาะกันอย่างแรง แล้วดิฉันก็ไม่มีโอกาสได้อธิบาย ความจริงแล้ว คุณผู้หญิงไม่ได้ตบคุณเชลลีโดยไม่มีเหตุผลนะคะ เธอกลับมาถึงบ้านแล้วก็เห็นคุณชายกับเธอนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ถ้าเป็นดิฉัน ดิฉันก็คงจะเข้าใจผิดเหมือนกันค่ะ”

“อะไรนะ?” เขามองผู้หญิงคนนั้นด้วยดวงตาสีเข้ม “ทำไมเชลลีถึงอยู่บนเตียงผมได้?”

เธอตอบอย่างทำอะไรไม่ถูก “วันนั้นอาการของคุณชายกำเริบค่ะ คุณชายไม่ปล่อยมือจากเธอเลยตั้งแต่ตอนที่เธอมาถึง แม้กระทั่งหลังจากที่เธอพาคุณขึ้นเตียงแล้ว คุณชายคนโต... คุณเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคุณนีสันหรือเปล่าคะ?”

“ผมไม่ได้เข้าใจแบบนั้น...” ฌอนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา เขาจับมือเธออย่างนั้นเหรอ? เขาจำไม่ได้เลย

จากนั้นเธอจึงพูดต่อ “คืนนั้นดิฉันอยากห้ามคุณผู้หญิงเอาไว้ แต่เธอรีบขึ้นไปข้างบนและเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นผิดไป หลังจากนั้นคุณทำแม้กระทั่งขังเธอเอาไว้ในห้องใต้ดิน ดิฉันพนันได้เลยว่าคุณผู้หญิงจะต้องกลัวมาก”

“ผม… ผมขังเธอเอาไว้ในห้องใต้ดินเหรอ?” สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจ เขารู้แค่ว่าพวกเขาทะเลาะกันเล็กน้อยเท่านั้น

“ใช่ค่ะ คุณผู้หญิงตะโกนขอความช่วยเหลือทั้งคืนเลยค่ะ น่าสงสารมากเลยนะคะ เธอตกใจหลังจากที่คุณขังเธอเอาไว้ในห้องใต้ดิน หลังจากที่คนในครอบครัวของคุณทำกับเธอแบบนี้ครั้งล่าสุด”

ความรู้สึกหนักอึ้งภายในอกของเขากลายเป็นความเจ็บปวดที่รุนแรง

เขาทำอะไรลงไป?

ศีรษะของเขาเริ่มปวดขึ้นมาอีกครั้ง

ป้าจัสมินรีบคว้าหมอนแล้ววางไว้ที่ด้านหลังคอของเขาอย่างลุกลี้ลุกลน

ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกปวดแปลบนี้ทำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน