คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 519

“ฌอน ฉันเองก็ทนกับคุณมานานแล้วเหมือนกัน เคธี่ตั้งท้องลูกคุณ คุณดูแลเธอให้ดีหน่อยไม่ได้เหรอ? คุณจำเป็นต้องทิ้งให้เธออยู่ที่คฤหาสน์ตามลำพังทุกวันแบบนี้เหรอ? เธอต้องการใครสักคนที่พึ่งพาได้” เฟรยาตะคอกด้วยความโกรธจัด “คุณเลิกเจ้าอารมณ์ขี้หงุดหงิดได้ไหม? เธอเป็นคน ความอดทนของเธอมีขีดจำกัดเหมือนกัน”

“หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องของเรา” ฌอนผลักเธอออกไป และอุ้มแคทเธอรีนขึ้นรถ

แคทเธอรีนหลับตาลง

ด้วยความสัตย์จริง เธอโกรธที่เขาหยาบคายกับเพื่อนของเธอแบบนี้

แน่นอนว่าบางทีเขาอาจจะคิดว่าพวกเธอต่ำด้อยกว่าเขา

“เป็นอะไร? ตอนนี้คุณรำคาญแม้กระทั่งจะมองผมเลยหรือไง?”

เขาบีบปลายคางของเธอในขณะที่ความโกรธปกคลุมทั่วทั้งใบหน้าของเขา “ลืมตา”

แคทเธอรีนรู้สึกว่าทั้งร่างกายของเธอไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาปรากฏขึ้นเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้านั้นก็ยังเหมือนเดิม ทว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดในความไม่คุ้นเคย “ฌอนคะ เฟรยาพูดถูกนะคะ คุณเลิกเจ้าอารมณ์และขี้หงุดหงิดได้ไหมคะ? ฉันรู้สึกเหมือนคุณสามารถเอาดวงดาวมาให้ฉันได้เวลาคุณอารมณ์ดี แต่คุณก็จะขังฉันเอาไว้ถ้าคุณโมโห ฉันเหนื่อยที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่แบบนี้”

“คุณคิดว่าผมอยากทำแบบนั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงเป็นภรรยาที่ดีบ้างไม่ได้? คุณก็รู้ว่าผมเกลียดแชริตี้ แต่คุณก็ยังใช้ลูกมาขู่ผมเพื่อให้ได้พบเธอ”

ดวงตาของเขาฉายแววความโกรธเคืองออกมา “ลูก ๆ ของเรามีความสำคัญกับคุณน้อยกว่าแชริตี้จนคุณเต็มใจใช้ลูกมาต่อรองกับผมใช่ไหม?”

แคทเธอรีนเย้ย “คุณคิดว่าฉันมีทางเลือกอื่นเหรอคะ? ฉันก็เป็นคนเหมือนกัน แต่คุณกลับขังฉันเอาไว้ในกรงเหมือนนก ฉันสูญเสียอิสระ ฉันคงไม่อยากจะมีลูกกับคุณ ถ้าฉันรู้ว่าการอยู่แบบนี้จะเป็นชีวิตที่ฉันมีหลังจากที่ฉันได้แต่งงานกับคุณ”

ร่างกายของเขาสั่นเทา

ผ่านไปสักพัก ดวงตาของเขาที่แสดงความเกลียดชังก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง “แคทเธอรีน คุณไม่คู่ควรกับการเป็นแม่” เขาพูดเยาะเย้ย

เธอรู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างกระทบเทือนจิตใจของเธอ เธอตะโกนใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง “หย่ากับฉันไปเลยสิ ถ้าคุณไม่คิดว่าฉันคู่ควรจะเป็นแม่! ไปหาคนที่คู่ควรกับคุณเอาเองเลย!”

เขากำมือแน่นในขณะที่เขารู้สึกว่าขมับของเขากำลังเต้นตุบ ๆ “เฮดลีย์ ส่งเธอกลับคฤหาสน์”

“ไม่ ฉันจะไม่กลับไปที่กรงนั่น”